De veruit sterkste Marillion albums zijn donker, theatraal en conceptueel of best luchtig, toegankelijk en catchy. Om het simpel te houden - en dat is in het geval van dit progmonstertje niet evident - deel ik mijn favoriete albums in twee categorieën op. Brave (1994) en F.E.A.R. (2016) behoren overduidelijk tot de eerste groep en behoren dan ook tot het beste wat de band ooit heeft geschreven en opgenomen. Afraid of Sunlight (1995) en Marbles (2004) zou ik dan in de tweede groep plaatsen, terwijl Season's End (1989) en This Strange Engine (1997) tussen beide balanceren.
Twaalf jaar heeft het geduurd alvorens de vijf Britten nog eens wat deining konden veroorzaken, want na Marbles was het eerlijk gezegd toch maar povertjes gesteld met vooral de inspiratie. Er was de Brexit nodig om de heren eens goed wakker te schudden en dat leverde het magistrale F(uck).E(veryone).A(nd).R(un) op, de hoogste chartpositie in negenentwintig jaar én de mogelijkheid om eens los te gaan met hun geniale With Friends From The Orchestra opnames en concerten. Uitverkochte concerten o.a. in de Royal Albert Hall, maar ook in o.a. Nederland. Marillion stond eindelijk terug op de radar en er was plots terug interesse van platenmaatschappijen. Brave was nl. zowel een dikke middelvinger naar als een trap onder hun kont vanuit die wereld en sindsdien deden ze het gewoon allemaal zelf, negenentwintig jaar lang!
Deze keer hoeven we echter niet zo lang te wachten op een sterk album. Covid zorgde voor de inspiratie en Hogarth, Rothery, Trewavas, Kelly en Mosley duiken de studio in om nog geen twee jaar later uit te pakken met deze An Hour Before It's Dark. Waar ik dit album zou plaatsen? Balancerend tussen beide uitersten, maar dan wel sterk hellend naar het meer catchy en toegankelijke werk met een boodschap van hoop en medeleven.
Openingstrack Be Hard On Yourself zet je eigenlijk wat op het verkeerde been, vooral omwille van de complexiteit en grandeur van het nummer. Met de typische indeling in hoofdstukken worden drie sferen weergegeven waardoor de song toch vrij makkelijk verteerbaar blijft ondanks een duur van bijna tien minuten. Ook Sierra Leone en het afsluitende Care krijgen verschillende chapters, vertellen elk hun verhaal en boeien door verschillen in dynamiek, al kan je deze twee song eerder vrij 'chill' noemen. Waar Hogarth in het openingsnummer zijn vocale en theatrale zelve naar boven haalt, houdt hij het verder opvallend rustig tot zelfs ingetogen. Gevoel boven power dus. Eenzelfde passie en emotie legt hij ook in The Crow and the Nightingale, een ode aan Leonard Cohen. Zoals gewoonlijk krijgt Rothery zeeën van ruimte om zijn open gitaarspel te laten horen en zorgt Kelly, soms bombast soms verfijnd, voor het orchestrale aspect met zijn keys. Murder Machines is het korte en uiterst sprankelende nummer op dit album waarbij mensen voorgesteld worden als onbedoeld virus verspreidende moordenaars: "I put my arms around her / And I killed her with love."
Enkel met Reprogram The Gene kan ik weinig. Het nummer begint vrij relax en kabbelt dan maar door en door en ... Hier had iets meer dynamiek wel gemogen.
Ondanks dat het thema een gebeurtenis is dat de afgelopen twee jaar onze maatschappij in een wurggreep heeft gehouden, gaat de band op AHBID niet met de vingers wijzen, is het geen aanklacht aan wie dan ook. In tegendeel, het album is, vooral in het laatste nummer, een oprecht eerbetoon aan al wie zich uit de naad gewerkt heeft om onze wereld draaiende te houden, een licht in de duisternis te bieden.
Gezien Marillion nogal graag de vinger aan de pols houdt, heb ik zo het vermoeden dat het volgende album een gitzwarte oplawaai wordt. Hou jullie maar vast! En omdat Hogarth een serieuze boon heeft voor wat hij 'the fragile' noemt, nog even dit: "Why are you so hard on yourself?
Try not to fall apart
You're perfect just the way you are
It will be alright!" Releasedatum: 04 maart 2022
luister
lees
"An Hour Before It's Dark" - Whether it's the last hour you were allowed to play outside as a child before you had to go home, a reference to the fight against time in relation to the climate crisis or the last minutes in a person's life, Marillion once again put their finger on the pulse of time. Be it social, political, or personal issues, Marillion have never minced words and have always found a way to combine them with their own unique sound, known for incredible songwriting, melodies and top-notch musicianship, while swimming against the tide, not bending to norms and limitations.
Like its predecessor, 2016's critically acclaimed and chart-topping album “F*** Everyone And Run (F E A R)”, “An Hour Before It's Dark” was recorded at Peter Gabriel's Real World Studios, which also provided the perfect backdrop for the carefully chosen selection of behind-the-scenes footage in form of a documentary on the making of the album and a performance of “Murder Machines” from Real World that will be released together with the album.
Founded in 1979, British rock band Marillion have, over the course of 19 studio albums, become one of the most commercially successful progressive rock bands of the 1980s and are still one of the most outstanding representatives of their genre. Marillionembraced the potential of the internet for both their commercial approach and to interact with their audience, long before most of their peers.
