Het is voor mij altijd wennen wanneer ik vrouwen hoor zingen met een kopstem. Vooral wanneer het nog eens om lieflijke liedjes gaat waarbij alles nogal zwevend en ijl klinkt. Dat Engelachtige heeft gewoonlijk een slaapverwekkend effect op me. Enkele noten en hup, den dezen is vertrokken of uit pure verveling bezig met van alles en nog wat.
Waarom ik dit album van Tori Zeitsch toch kan smaken ligt hem enerzijds bij de nummers zelf, die over het algemeen toch een bepaalde kracht hebben en sterke melodieën die op één of andere manier wel blijven boeien. Swimming bv. of View From This Side, Friend, Good Thing, Baby Tiger en Mama It's Christmas zijn zo onaards mooi dat het bijna pijn doet. Wat natuurlijk helemaal aansluit bij de thematiek van dit album. Tori heeft het over liefde, relaties, scheiden en de pijn en het verwerken die hierbij ontstaan. Ze put integraal uit haar eigen ervaringen en brengt haar verhaal op een tedere, genuanceerde manier. De liedjes zijn sober qua instrumenten en hebben het helemaal van een tokkelende akoestische gitaar en/of piano, zacht drumspel en een vloeiende baslijn. Wanneer het wat méér mag zijn, dan werkt Tori met galm en effecten op haar stem, gaat ze ook eens wat lager zinger en gaat het tempo een ietsje omhoog. Dat zorgt er dan weer voor dat mijn aandacht erbij blijft en ik toch weer van het volgende nummer kan genieten.
Nee, in slaap gevallen ben ik niet, maar het is dan ook nog maar 10u30 én mijn luisterbeurten in de auto deze week waren tijdens een vroege shift. Langzaam wakker worden was het dus.
Releasedatum: 25 juni 2021
luister
lees
The music I create as Maple Glider exists because I write to make sense of my experience, to learn, and because to me, it has always felt like my easiest form of communication. My songs center around the lyrics, exploring intimate themes that are often cathartic to write. I don’t have rules when I make music. I play around, express freely, let go of my expectations, have fun, and stay open.
To me, ‘To Enjoy Is The Only Thing’ feels like walking past tinsel-covered trees in mid-September, swimming along the calanques in the south of France, frost on the hood of a car, darkness at 4pm, lightness until 10pm, Sibylle Baier’s Colour Green, Devandra Banhart’s Ma, Adrianne Lenker’s a-sides, a muted feeling, the perpetual grey fog that swallows the Silver Coast in Portugal, an ugly green dress, the color red, red wine, red blood, red lips, the red of a cardinal’s robe, Switzerland, my mother’s diaries, a coroner’s report, the sun on my face, the end of love.
The story of the album really started in late 2018. I’d been travelling with my ex-partner in northern India when we decided to part ways for a while and meet again on the south coast of England.
Moving at the onset of winter felt cold, weird, and lonely. I remember water drops on the windows racing each other on the ride from Heathrow to Brighton the day we arrived. I bought an acoustic guitar even though I’d initially planned on buying an electric, and I started a SoundCloud playlist with the intention of filling it to capacity. I spent most the year feeling pretty disassociated from everything else that was happening in my life. I dropped into a big pool of self-reflection, wrote a heap of songs. Many of them related to working through my experience as a child raised in religion, and the years I’ve spent trying to extract that from my identity. But many were also about love and relationships: the end of, the middle, and the confusion in between.
I filled my SoundCloud capacity on the 24th February 2020. Since England I’d been through a break-up, travelled from the Silver Coast of Portugal to the center of Spain, felt the height of summer, slept in late, ate ice-cream two times a day, said goodbyes. I finally came back to my hometown of Melbourne and experienced a period of extreme elation, then depression, internet dating, time with friends, time alone, a road trip north through bushfire country, heaviness, lightness, lots of music, isolation, and through all of this time: writing.
I’m so happy I was able to record with Tom Iansek (Big Scary, #1 Dads, No Mono) because I love his songwriting and production style. The songs we ultimately chose are the ones that I felt most connected to in a live setting, and also the ones that best represented this period of time in my life. The feeling of the songs was really captured in Tom’s arrangements, and that’s what mattered the most to me when making the album. To enjoy is the only thing.
