Had mijn collega - die met een voorliefde voor het morbide - de single At The Mortuary niet opgepikt, dan was ik nooit blijven stilstaan bij deze band. Niet dat die bewuste collega de muziek zo schitterend vond, wel de bijhorende video. Had ik moeten weten.
Lucifer heeft het namelijk op hun nieuwste album thematisch vooral over allerlei diverse begraafplaatsen en bijhorende attributen. Muzikaal moet je het echter niet richting black/death metal gaan zoeken en op wat invloeden na is eigenlijk zelfs doom metal ver te zoeken. Wat ze dan voor muziek maken? Tja, in de jaren zeventig en tachtig noemden we dit gewoon hard rock, écht waar!
Wat de Zweden - wie anders kan in zowat elk genre super catchy songs schrijven - op V laten horen tapt uit vele vaatjes. Ik hoor bepaalde riffs die verwijzen naar Black Sabbath en Candlemass, gitaarpartijen die zo uit een Mercyful Fate nummer geplukt konden zijn. Tot zover de lichte doominvloeden. Anderzijds hoor ik dan weer zowel Thin Lizzy als Alice Cooper voorbijkomen. Qua zanglijnen en melodieën is Heart niet veraf en als je goed luistert passeert hier en daar Blue Öyster Cult.
Ik geef grif toe dat dit ik dergelijke muziek al lang achter me heb gelaten en nog zelden naar simpele hard rock luister. Niet naar hedendaagse bands die dergelijke muziek maken, bedoel ik dan. Waarom? Tja, ik vergelijk dan véél te veel met de groten uit lang vervlogen tijden en beluister dan liever die bands uit mijn jeugdjaren dan een huidige generatie die 'de tijd van toen' herkauwt. Geen oordeel, gewoon een keuze. Zo nu en dan passeert er dan toch iets dat mijn aandacht trekt en waar ik - vraag me niet waarom, het is een gevoel - wel naar kan luisteren. Blijkt V van Lucifer nu zo'n album te zijn. Boeit deze worp dan van begin tot einde? Nope, absoluut niet. Na een dikke zeven nummers is de fun wat over en slaat bij mij de verveling toe. De laatste twee tracks zijn er wat te veel aan. Het valt dan sterk op dat Lucifer teert op enkele goede vondsten en de knack om - ik zei het reeds - zéér catchy songs te schrijven. Zeven songs echter is verre van slecht op een album dat er in totaal twee méér telt, de radio edits niet meegerekend.
Conclusie: Lucifer's vijfde album is er eentje dat mij zeker kan bekoren, voor een tijdje toch en zonder dat ik de skip-knop frequent moet gebruiken. Héél plezant veur in den otto.
Releasedatum: 24 januari 2024
luister
lees
Since its inception in 2014 In Berlin, the highly prolific band led by charismatic singer Johanna Platow Andersson has released four electrifying albums on Rise Above (Lucifer I) and Century Media Records (Lucifer II-IV), as well as and numerous stand-alone singles infused with 1970s hard rock, proto heavy metal, doom and occult rock, with a nod to their main influences such as Black Sabbath, Pentagram & Blue Öyster Cult. They have played over 200 shows in the Europe, Japan, North & South America, including festivals such as KISS Kruise, Psycho Las Vegas, Hellfest, Wacken and many more, most recently supporting the band GHOST on their European tour in spring 2023. Two of their shows have been recorded and broadcasted by prestigious German national TV program Rockpalast.
Lucifer , now located in Stockholm, have been nominated twice for a Swedish Grammy in the category 'Best Hardrock/Metal Album' as well as the Swedish Radio Award P3 and several GAFFA nominations. Amongst others, they have graced the cover of the leading US metal magazine, Decibel, before their first album was released.
The group has concluded recording their fifth studio album, Lucifer V, the first one to be released by their new label, Nuclear Blast Records, due out on January 26th 2024. Although Lucifer is known to notoriously deliver critically acclaimed albums, supreme songwriting and quality recordings, Lucifer V is rumored to be their best album yet. Combining elements of all their previous albums into one monumental mass of electrifying heavy rock and roll. Eerie landscapes shaped by soaring guitar riffs, the thunderous pounding of bass and drums from some sort of groovy inferno, haunted melodies to weep into your drink to, the screeching tires of a 1971 Cadillac hearse, the humorous morbidity and tragic wit of Johanna’s lyrics. If death had a best friend, it would be Lucifer and they would hang out together at the local cemetery, shooting the shit.
