Je hoort het geluid van wolven die huilen, een motor die draait en een klapdeur die toe slaat. Een saxofoon zet in en klinkt alsof een zachte wind dit alles toe dekt. Voorzichtig gitaargetokkel en dan die bijna fluisterende stem: “It’s going to be hard to talk about this when it’s done.”. Bam, de toon is meteen gezet. Dit is geen album voor wie van vrolijke, upbeat deuntjes houdt, verre van.
Logan Farmer, singer-songwriter uit Colorado brengt grimmige, humeurige en zéér ingetogen folksongs waarbij zijn kenmerkende stem, akoestische gitaar en pakkende bijdragen van gastmuzikanten als Joseph Shabason (saxofoon) Mary Lattimore (harp) centraal staan.
Het is niet al kommer en kwel. De warmte in de stem van farmer biedt een dekentje van troost. Ook tekstueel is er plaats voor hoop: “Despite the silence, I want to live” zingt Farmer in Cue Sunday Bells, terwijl een cello en klarinet voor een geladen sfeer zorgen. Volgt in Horsehair één van de mooiste nummers die ik de afgelopen jaren heb gehoord. Rauw, somber maar ergens toch héél warm en vooral erg breekbaar. Ik val helemaal voor die stem en de sobere begeleiding op gitaar en harp. Crooked Lines is de vreemde eend in de bijt. Boven het geluid een plaat die blijft hangen, enkele sobere pianoaanslagen en wat distorted noise 'zucht' Farmer zich melancholisch een weg tot een saxofoon het overneemt.
Kan Farmer dit niveau een héél album, acht nummers lang, doortrekken? Absoluut! Ook al blijft alles erg schaars naar gebruikte instrumenten en is elk nummer van eenzelfde intimiteit, het zijn de subtiele verschillen die het hem doen. Als een rode draad hoor je af en toe geluiden uit de natuur en leefomgeving, zoals vogeltjes die fluiten, voetstappen van iemand die wegwandelt, etc. Op andere momenten sluit hij zijn nummers af met soundscapes op basis van synths, jazzy spielereien op klarinet en korte uitbraken van elektrisch versterkte woodwins die lijken te haperen. Dit zorgt bij momenten voor een wat ongemakkelijk gevoel.
Afsluiten doet Logan Farmer met South Vienna, waarbij hij terug cirkelt naar zijn openingszin en afsluit met een soort bekentenis: “I never wanted this, I never asked for this”. Wanneer de muziek stopt, hoor je in de verte nog het geluid van kerkklokken die de luisteraar met een open gevoel achterlaten.
Geen gemakkelijk album, maar wel eentje die intens binnenkomt.
Releasedatum: 14 oktober 2022
luister
lees
With the help of Grammy-nominated producer Andrew Berlin (Gregory Alan Isakov), Farmer tracked all of the vocal and guitar parts over two days in the early months of 2021. The tracks were recorded quickly, live in the studio to capture the raw intimacy and immediacy of Farmer’s live performances. The rest of the album’s creation occurred remotely, over texts, phone calls and emails with Shabason and a handful of other musicians as wildfires, insurrections and the pandemic raged around them.
“I was working at a bookstore that winter,” Farmer explains, “and I’d walk to my shift every day, obsessing over lyrics and early mixes in a cheap pair of earbuds.” These daily walks would take him past a church, where he’d often stop on the sidewalk and listen to the bells at the top of the hour. “I’ve always loved the sound of church bells, but as the situation worsened, what began as a comfort began to feel ominous, almost threatening.”
This experience, alongside influences as disparate as Tarkovsky’s film Andrei Rublev and the novels of Olga Tokarczuk, led to a collection of songs that are similarly foreboding, expanding upon the stark and spacious universe of Farmer’s last album (2020’s Still No Mother) to reveal an atmosphere that’s even more oppressively still, like an abandoned Victorian home.
Unlike its predecessor, which was a personal exploration of Farmer’s climate anxiety, A Mold For The Bell reads like a collection of short stories, a series of disparate voices and doomed romances that seek dignity in a time of environmental and societal collapse. Lyrical imagery like bells, ruins, and archways appear repeatedly throughout the album, giving the impression that you’re overhearing a conversation, hushed and in confidence.
