Bijna niet te geloven ... dat we bij BIR, drie weken na de release, nog steeds de Nederlandstalige énige blog zijn die het uitstekende nieuwe album van Kate Vargas aan bod laat komen. Waarom ik dan zelf zolang gewacht heb? Wel, na het horen van de beide singles Glorieta ... en Rumpumpo was ik weggeblazen, maar het volledige album kwam niet meteen binnen, op een aantal nummers na. Ik schrok even, zat ik dan zo fout? Gelukkig niet, enkel moesten bepaalde nummers hun weg naar mijn hart nog vinden en dat gebeurde langzaam maar zeker, na veelvuldig beluisteren. Geen seconde heeft dit album me verveeld de afgelopen drie weken. De muzikale en tekstuele rijkdom verbaast me ook vandaag nog. Vargas is een 'verteller' pur sang, in de lijn van hier misschien minder gekende artiesten als AJ Croce en Dayna Kurtz. Op bepaalde momenten, zoals in het über fantastische Glorieta ... benadert ze zelfs een Tom Waits. Daarnaast heeft ze, zeker in haar stem, een ongelooflijke rauwe eigenzinnigheid waardoor je haar er zo uitpikt. Ik moest meteen ook aan ZAZ denken, zowel omwille van die stem als de authenticiteit waar ze voor staat.
Wanneer je naar Vargas luistert, duik je de nachtwereld in en huppel je van blues kroeg naar jazzcafé naar cabaret naar theater. Om te stellen dat ze naast een meesterverteller ook nog eens een rasperformer is, zou ik haar natuurlijk eerst aan het werk moeten zien. Beslist de dame nog eens de oversteek te wagen, dan ben ik er gegarandeerd bij.
Van het speelse titelnummer over het plagende cool in Honeydripper, het aan Come Together refererende Spit 3 Times en de americana waltz in Church of the Misdirection tot de junkyard folk in Glorieta ..., het kleurenpalet dat Vargas op haar nieuwe album laat horen grenst aan het sublieme. Ook wat de instrumenten betreft hoor ik een prachtige waaier aan blazers naast vanzelfsprekend haar teergeliefde Gibson gitaar.
Bijna niet te geloven ... dat ik haar pas leer kennen met haar vierde album.
Releasedatum: 16 juli 2021
luister
lees
Growing up in the artist and farming village of Corrales, New Mexico, storytelling was a natural part of Vargas’s childhood. The community was rich in folklore and oral histories, including tales of witches, devils and fights between good and evil. Rumpumpo features the previously released singles “Church of Misdirection,” and “Glorieta to the Holy Place” as an ode to her home and its rich traditions.
"It was a strange and wonderful place that I’ve really come to appreciate as an adult. There was a culture of storytelling, and the stories were often dark—the way I write songs now is rooted in that tradition. The paranormal and the supernatural always seem to make their way in. It was a great place for an imagination to run wild. If I told my mother I was bored, she’d tell me, ‘Go outside and pretend something.’"
