Voor het tweede jaar op rij laten onze recensenten in 'Just For The Record' albums aan bod komen die ze om één of andere reden niet hebben (kunnen) bespreken, maar die toch té sterk zijn om ze zomaar te laten liggen. Releases 2020 welteverstaan.
Na het fantastische Venom&Faith waren mijn verwachtingen erg hoog gespannen voor deze opvolger. Zijn die dan uiteindelijk met Self Made Man ingelost? Ja en neen.
Ja, omdat het niveau van de nummers opnieuw erg hoog is en de dames nu voor de volle 100% hun sound hebben gevonden.
Neen, omdat er op dit album eigenlijk geen verrassingen staan zoals op de voorganger. Het enige nummer dat wat tussen de 'gritty blues met een moderne touch' uitspringt is Every Bird That Flies, maar de mix van blues met pop/electronica kregen we ook reeds op V&F (Fly Like An Eagle en Ain't Gonna Cry). Dat maakt SMM een nog consistenter album, zij het volledig binnen de verwachtingen.
Wil dat zeggen dat ik ontgoocheld ben? Natuurlijk niet, verre van. Zolang Megan (die slide is om vingers en duimen bij af te likken en haar backings zijn ronduit schitterend) en Rebecca (ik val voor haar stemkleur en wat ze op diverse gitaren flikt is gewoon zalig) doen wat ze doen, kunnen ze voor mij niets fout doen ... en daarmee moeten jullie het dan maar doen! Even terzijde: ondertussen hebben de super productieve jongedames ook nog een coveralbum uitgebracht. Deze staat er echter niet op en daar kan ik toch niet goed bij wegens zéér goed gedaan!
Let op hoe Rebecca haar mond opent wanneer ze luid gaat/uithaalt: ze maakt als het waren een soort klankbox die haar stem nog versterkt. Megan moet potdoof zijn na deze sessie.
Releasedatum: 12 juni 2020
luister
Lees
Moet dat nog bij zoveel zalige muziek?
