Tot vorige maand had ik nog nooit gehoord van ILA, het drietal rond de vierentwintigjarige Ilayda Cicek. Even teruggrijpen naar de in 2019 verschenen ep Montage leek me dus wel interessant. Wanneer ik zeg dat de band, die verder bestaat uit drummer Cas Kinnaer en gitarist/bassist Sam Smeets, erop is vooruitgegaan dan gooi ik er een understatement van jewelste uit. Met de single Leave Me Dry kregen we een ronduit fantastische visitekaart te horen en de zes andere nummers zijn minstens van hetzelfde torenhoge niveau. Jawel, refereren naar PJ Harvey lijkt evident, laat mij echter toch iets origineler zijn en éne Suzie Stapleton vermelden die vorig jaar met We Are The Plague een meesterwerk afleverde, een ware benchmark wanneer het gaat om donkere muziek beïnvloedt door gitzwarte zielen als Joy Division en Nick Cave. Ook Felt klinkt duister en rauw, net als de stem van de frontvrouw, wat meteen een enorme troef is. Geen enkele andere Belgische zangeres beschikt over een dergelijke intrigerende maar evenzeer krachtige strot. Waarin dit mini-album dan misschien verschilt van de aangehaalde referenties zijn de Oosterse invloeden die hier en daar opduiken en de songs wat extra kruiden. Of het nu om de power uit de leadsingle gaat, de ingetogen intensiteit van opener Eternity en F.O.Y. of de rust die uitgaat van Chamber en Rebirth, elk nummer biedt wel iets waardoor je geraakt wordt. Deity bundelt dan alle troeven samen en afsluiter Din laat de postpunkelementen horen die ooit zo kenmerkend waren voor een jonge band genaamd The Police (ik spreek dan over de periode 1978-1980). Het gevarieerde drumwerk van Cas doet me trouwens af en toe denken aan Stewart Copeland.
Geheel volgens het principe 'less is more' heeft ILA zich na twee ep's beperkt tot een mini-album met zeven nummers, waar het er waarschijnlijk evengoed tien hadden kunnen zijn. Toeval of slim gezien, want Felt kent geen enkel minder moment. Nooit gaat mijn vinger naar die skipknop, enkel richting repeat!
Releasedatum: 1 oktober 2021
luister
lees
Een nieuw begin wordt ingeluid met de nieuwe plaat ‘Felt’ van ILA.
‘Felt’ de verleden tijd van ‘to feel’. Ilayda Cicek, de frontvrouw, schreef een rauw autobiografisch mini-album met instrumentale begeleiding van drummer Cas Kinnaer en gitarist/bassist Sam Smeets. De intensiteit van de nummers wordt gevoed door de subtiele en poëtische teksten en de verrassende songstructuren. Ze doken eind 2020 de GAM studio in met producer Bert Vliegen en lieten het mixen van de songs over aan Michael Badger. Ilayda verwijst naar haar Turkse roots met Oosterse klanken hoorbaar in songs zoals ‘Eternity’ en ‘F.O.Y waarin traditionele Turkse instrumenten gebruikt werden.
In ‘Chamber’ en ‘Rebirth’ worden thema’s zoals leven en dood aangekaart, ze verwijzen naar gebeurtenissen die een grote emotionele impact maakten in het verleden zoals het overlijden van haar oma en de beroerte van haar vader.
De eerste single ‘Leave me dry’ bestaat uit opzwepende gitaren en voortstuwende drums die de ruige en herkenbare stem van de zangeres ondersteunen. Die lijn wordt doorgetrokken in ‘Din’ en ‘Deity’ waarin onderlinge spanningen zich vertalen in dynamische instrumentatie.
De band ontwikkelde een internationale sound waarmee ‘Felt’ de aankondiging van een nieuw hoofdstuk is.
