Zwitserland, land van koebellen, chocolade en neutraliteit. Maar ook een land boordevol creativiteit. In de jaren 80 kregen we al te maken met Hellhammer en Celtic Frost, in de jaren 90 Dj Bobo en in de jongste jaren creatievelingen zoals E-L-R en dus ook Icare.
Waar hun eerste album vooral bestond uit snelle en meedogenloze grindhorde met nummer die soms met moeite de minuut haalden, goeien ze met Charonne het over een heel andere boeg. 41 minuten atmosferische black metal met heel wat post metal en toch nog altijd grindcore invloeden. 41 minuten met heel weinig plaats voor ademruimte. Icare was oorspronkelijk opgericht om als studioproject te dienen en nooit live op te treden maar daar zijn ze nu op terug gekomen. En oh wat kijk ik uit om 41 minuten los te gaan op dit nummer.
Heel het album is een eerbetoon aan het gedicht met dezelfde naam van Charles Baudelaire. Een gedicht dat draait rond het 'memento Mori' principe. Weten dat je gaat sterven en de dualiteit van leven en dood. Zulke achtergrondverhalen boeien me altijd en het past in dit geval. De band start furieus in het begin waardoor je, een beetje zoals FNSCAR16 van Wiegendood, meteen het gevoel krijgt alsof je tegen een muur gekwakt wordt en je er niet meer onderuit kan. En dat gevoel laat je werkelijk niet meer los. De band heeft dus beloofd om met deze plaat te touren en het zou me niet verbazen als ze enkel dit nummer zullen spelen. Het is zo intens, het is zo aangrijpend, zo furieus dat dit ook ongetwijfeld veel zal vragen van de band leden.
Je hoort elementen van bijvoorbeeld Cult of Luna en The Ocean en op andere momenten blast beats en furieuze black metal riffs. Laat dit een tip zijn van mij voor jullie, dit is/wordt een klassieker
Releasedatum : 6 Mei 2020 via Hummus Records
Luister
Lees
Founded in 2016, Icare is a four-piece group from Switzerland mixing black-metal, post-metal and grindcore.
Their first album "Khaos" released in 2020 on Division Records was created in order to be an intimate musical experience and wasn't meant to be performed live ever. At the time the band wanted to remain just a studio project.
However, they changed their minds and written their second album "Charogne" to a complete and immersive live experience, so they crafted a whole single track lasting more than 40 minutes.
The whole album is a tribute to Charles Baudelaire's poem “Une Charogne”. It's actually some sort of musical adaptation of it. Composition process has been largely inspired by Baudelaire's text, conferring the music his contrasted character by alternating tumultuous and contemplative parts.
The artwork is made of two photographs taken at Charles-Rodolphe Spillmann's “Salon Bleu”. The “Art nouveau” style of this typical place from La Chaux-de-Fonds (Switzerland) matches the album's music as well as the atmosphere from Charles Baudelaire's time. Plus, it's also the city of origin of the band. The choice of using Memento Mori's symbolism is justified by the fact that Baudelaire's poem is illustrating it quite obviously. Meaning “Remember that you're going to die”, this Latin's locution evoking life's vainness is like a common thread in “Charogne” music. Sometimes loud and implacable, sometimes cold and vulnerable, it always strives to remind human being's tremendous helplessness towards the vacuity of existence.
