Januari. De maand die muziekgewijs doorgaans in het teken staat van nog onontgonnen parels van het pas verstreken jaar. Verschillende lijstjes van weinig bekende undergroundsites bol staand van al even obscure releases worden onder de loep gelegd. Eén van die lijstjes is uiteraard het overzicht dat Austin Lunn (Panopticon) bezorgd aan de webblog No Clean Singing. Gezien ik de meeste namen op zijn lijstje al kende, besloot ik het wat naar achter te schuiven. Deze week viel echter een mailtje van de PR-man van Consouling Sounds in onze mailbox. Het in Gent gebaseerde label lanceert een release uit 2021 op 25 februari 2022 op vinyl. Specifiek: het tweede album Genune, een Roemeense band. De naam deed vaag een belletje rinkelen maar de spreekwoordelijke oude geldmunt viel niet meteen. Achteraf las ik dat Austin Lunn de band ook al had opgenomen in zijn lijst. Interessant. Wetende dat Consouling Sounds een kwaliteitslabel is, vond ik beide argumenten samen reden genoeg om Genune iets vroeger te checken dan ik oorspronkelijk had gepland. En of ik blij ben dat ik heb gedaan!
Het trio brengt melancholisch klinkende post-black metal. Wie razernij als hoofdkenmerk wenst, zal Inert & Unnering misschien aan zich laten passeren. Bummer, want ik begrijp meteen waarom Consouling Sounds mee in dit verhaal stapt. Opener Unworthy Sons & Daughters start met drone-geluiden om dan over te gaan in een ontspannen kabbelende drumbeat die wat weg heeft van Creep van Radiohead. Het duurt meer dan drieënhalve minuut eer de eerste echte blast zich laat horen en voelen, maar wat aan die kickstart vooraf gaat is essentieel om het nummer en bij uitbreiding de hele plaat te vatten. Het is een contemplatief werkstuk met als rode draad identiteit en hoe het verleden daar een rol in speelt. De hoes is trouwens een foto van de grootmoeder van één van de bandleden en onderstreept perfect het algemene thema van het album. A thinking man's black metal zou je kunnen stellen. Rustige, mid tempo passages wisselen doorheen de nummers af met meer gedreven stukken. De constructie van de songs, inclusief de nodige folkelementen, blijft echter altijd uitermate interessant en innemend. Het album is rijk aan sfeer en imponeert met fantastisch mooie melodieën die sterker worden naarmate je de luisterbeurten opstapelt. Ook het akoestische folknummer The Pyres of Autumn is eenvoudigweg prachtig. Dat de heren niet vies zijn van het overschrijden van aan genres gekoppelde restricties bewijst vooral afsluiter Eastern European Discontent. De track baadt in melancholische blackgaze terwijl ook hier zich bij aanvang een sterk Radiohead-gevoel meester van me maakt. Wie daar zijn neus voor ophaalt, that's on you. Kijk maar naar welke invloed de Britten hadden op hun legendarische landgenoten van Anathema.
Soit. Inert & Unerring is een verbluffend aangenaam plaatje. Vier nummers in 33 minuten is kort, maar het sterkste punt van dat dikke half uur is dat herhaalde luisterbeurten pas echt de oprechte schoonheid van het album blootleggen. We zijn intussen negen maanden na de oorspronkelijke release op het Roemeense Loud Rage Music en ik kan enkel met lof strooien naar Consouling Sounds dat ze de plaat de vinyl treatment geven. Pre-orders staan reeds open. Dijk van een album dat ter mijner huize nog vaak rondjes zal draaien. Laat dit exquise plaatje niet aan u voorbij gaan, zou ik zeggen!
Release vinyl: 25 februari 2022 Oorspronkelijke releasedatum: 25 april 2021 via Loud Rage Music
Luister
Lees
Here’s what the band had to say about the new album: “Inert & Unerring contains tracks that are compositionally more akin to one another, but it otherwise follows the same stylistic choices seen in our previous album. Without going into detail, its theme revolves around identity and the past, exploring the notion of heritage through different lenses. Inert & Unerring is not a concept album, as the lyrics don’t have any plot or characters to follow along, they’re instead composed of images and perceptions put into words, to allow for personal interpretation. The title is taken from a novel written by Arthur Koestler, that is relevant to the subject matter of this album.”
