De eerste keer. U herinnert zich die ongetwijfeld nog. Die eerste keer dat die extase je hoofd en hart bereikt. Die eerste keer dat alles rondom je heen verdwijnt door dat magische van die onstuitbare explosie van emotie waarbij al je eerdere ervaringen bruusk vaporiseren. Ik herinner me het alsof het gisteren was. De wereld die openging zou zich maar moeilijk meer sluiten. Die eerste keer was zonder meer adembenemend. Het was laat die avond. Te laat want de volgende dag begon heel vroeg. Te vroeg, want voor dag en dauw onder het deken uit. Ik was jandorie 14 jaar oud, zat volop in een groeispurt en kon beter spaarzaam met mijn energie omgaan als ik sportief gezien nog enigszins wou presteren. Maar die post-middernachtelijke ervaring veranderde mijn leven voor de rest van de ademteugen die mijn leven me nog zou en zal brengen. Die eerste keer? My Dying Bride, As The Flowers Withers. En meer specifiek het fenomaal sterke Sear Me. Het was de eerste keer dat muziek me tot onbedwingbare tranen dwong louter omwille van de pracht van een song. Het was meteen de geboorte van een slechte gewoonte: naar bed met headphones op. Niet zelden knabbelt het de uren van broodnodige rust weg. Af en toe laat het me, ook na het uitzetten van alle geluid een tijdje vergeefs wakker liggen.
En wat heeft deze openhartigheid nu te maken met het Amerikaanse folk-black metal project Felled en hun album The Intimate Earth? Wel, weinig en toch alles. Niet enkel lag ik veel te lang wakker na een eerste luistersessie, ik werd ook beroerd op een manier die maar moeilijk in woorden te vatten valt. En dat is in hoofdzaak te danken aan één instrument. Felled afdoen als een folk black metal band is de band tekort doen. Felled is zoveel meer. Felled gebruikt niet enkel black metal als frame, maar voegt daar elementen uit doom-death aan toe en valt qua songstructuur ook wel terug op invloeden uit de avant-garde scene. En dan doe ik, jawel, de band tekort. Felled brengt in zijn geheel veel meer dan je bewust bevatten kan na een tiental luisterbeurten. Felled kruipt onder je huid, nestelt zich in je zenuwbanen en veroorzaakt een vlot verteerbare ongemakkelijkheid. Vlot verteerbaar omdat The Intimate Earth zich moeiteloos laat beluisteren. Schoonheid innemen is uiteindelijk easy peasy. Ongemakkelijk omwille van wat het op je afvuurt. De range van emoties die in dit album vervat zit is haast eindeloos. En die emoties resoneren op tal van vlakken gedurende de hele duur van de plaat. Deze muziek komt het uit het hart en dat voel je in elke vezel die je lichaam rijk is. Orgastisch? Orgastisch!
Gitarist Cavan Wagner (Poet) tovert naast de gekende en verwachte hardheid de ene na de andere contrasterende melodie naar boven. Hij neemt ook het heel overtuigende keelklankgegorgel voor zijn rekening. Bassist Isamu Sato (ex-Yob) ronkt moddervet. De sleutel tot dit uiterst succesvolle album gaat echter door het leven als Brighid Wagner (Poet). Haar (alt-) vioolspel is verbluffend efficiënt en neemt terecht het voorplan. De rest van de instrumentatie fungeert bijna in steun van haar meesterlijke spel. Het contrast tussen wat ze met haar strijkinstrumenten brengt en de mengvorm aan extreme metal werkt uitermate dynamisch. Neem daarbij ook de vlot inpalmende cleane (backing) vocals, die ze overigens deelt met Jenn Grunigen (drums, Cerridwen), en deze pijl uit de holster van Cupido treft zelfzeker doel. Vanaf de eerste luistersessie heerst de Liefde voor deze plaat. Hoofdletter L inderdaad. Felled komt in golven op je af. Direct en weinig vergevingsgezind het ene moment, ingetogen en comptemplerend het volgende. Het ritme waarmee het album zich voortzet varieert dan ook enorm. De drumfills zijn er niet zomaar, maar vormen vaak de cadans die een nummer vooruit stuwt. De blastbeats zitten dieper in de mix, zoals dat doorgaans bij black metal het geval is. Maar die inherente schoonheid is alomtegenwoordig. De vervoering is zo reëel als de dagelijkse zonsopgang. Productioneel blijft alles behoorlijk ruw en organisch klinken. Met een gepolijste sound zou de laaiende kern van dit album in de kiem gesmoord worden. Excellent werk dus.
The Intimate Earth is een verbluffend sterke plaat. Liefde op het eerste gehoor en toch geeft het album zijn ware schoonheid slechts met mondjesmaat prijs. Eindeloos herluisterbaar zijn deze vijf songs. Muziek uit het hart, universeel en basaal in zijn oorsprong. We zijn halfweg 2021 en het is nog vroeg. Laat ik dus voorlopig maar op safe spelen en stellen dat u dit album terugvindt in mijn top vijf van dit jaar. Hoe hoog hangt af van wat de tweede jaarhelft ons nog brengt. Maar dat ik beide heren en beide dames tot mijn laatste ademteug op mijn blote, in steen- en ander gruis vallende knieën dank voor dit magnifieke album – al dan niet voor het slapengaan – staat als een paal boven water! Subliem gewoon!
Releasedatum: 2 juli 2021
Luister
Lees
US band Felled have created breathtaking music melding black metal with folk elements and lending to it rare depth and warmth. The inclusion of instruments such as violin and viola is masterfully done and is used almost as the main instrument here. The soulful music emanating from them is truly heart-rending and enhances the expression of this kind of black metal without diminishing the intensity. There's not a dull moment on this 40-min record, with there being brilliant interplay between the guitar and the violin and viola, the arrangements being taut and with no section overstaying its welcome. It wouldn't be too much of a stretch to call this record a near perfect one in the subgenre, and one that stays with you long after it's over, its lingering tunes beckoning you to give yet another spin. There's unparalleled elegance, remarkable dynamism and above all, the genuine quality of a band that's creating music from the heart without any affectation.
credits
released July 2, 2021 Line up - Isamu Sato (ex-Yob, Omnihility) - Bass Brighid Wagner (Poet) - Violin, Viola, Backing Vocals Jenn Grunigen (Cerridwen) - Drums, Vocals Cavan Wagner (Poet) - Vocals, Guitars Artwork by Adam Burke (Imperialist, Vorga) Layout by Francesco Gemelli (Master)
Bron: Bandcamp
