Wil je een rustig, ontspannen dagje? Gewoon op je gemak in de zetel zitten met een leuk relaxerend muziekje op de achtergrond? Ja dan kan ik je beter aanraden om iets anders op te zetten. Ben je echter in de mood voor iets episch met operagezang en stevige gitaren? Dan heb ik hier het ideale album voor jou. Want ja hoor, ondanks hun korte pauze in het maken van albums, heeft Epica het nog steeds. Al is dat natuurlijk geen grote verrassing. De prachtige symfonieën van Alpha geven je het begin van dit geweldige album, om dan meteen verder te gaan naar het stevige Abyss of Time. Ik kies er trouwens bewust voor om niet overal de volledige titels van de nummers te gebruiken hier, dit om mezelf en jullie wat tijd te besparen.
Maar wat kan je nu verwachten van Omega? Wel, je krijgt een typisch Epica album met geweldige symfonieën doorheen elk nummer, af en toe wat stevige grunts, een constant episch gevoel en uiteraard die wondermooie stem van Simone Simons. Het album is dus een prachtig geheel, maar ook elke track apart staat er. Al zijn er voor mij persoonlijk wel weer enkele nummers die er bovenuit steken. De hierboven vernoemde Abyss of Time, Seal of Solomon, Freedom en Rivers. Het was pas achteraf dat ik besefte dat hier drie singles tussen zitten (al had ik Rivers nog niet gehoord voordat ik dit album ging reviewen), dus die hebben ze goed gekozen naar mijn gevoel.
Freedom is voor mij, ondanks dat het echt een geweldige track is, eerder een leuk/grappig meezingnummer door de "choooooose", "woooooolves" en "gloooooom" die je vooral in het begin en einde kan horen. Maar Rivers... Wauw! Dat nummer kwam als een verrassing. Het was langs de ene kant een verademing om even een rustiger nummer te horen tussen al deze bombastische muziek, maar langs de andere kant is het ook echt super mooi. Met een titel als deze kan het ook bijna niet anders, maar het nummer heeft echt een flow die je vanaf de eerste noten kan voelen. Ik krijg al kippenvel van deze studioversie, dus ik ben enorm benieuwd wat dit nummer live gaat geven. Het met trompetten ingeluide Omega sluit dit album dan weer af.
Conclusie; is Omega de moeite waard? Abso-fokking-luut. Maar als je mij niet geloofd, kan je natuurlijk hieronder zelf een keertje luisteren.
Releasedatum: 26/02/2021
Luister
Lees
Monumental isn’t even a word strong enough to describe the new EPICA offering »Omega«, the first collection of all-new material in five long years. On their eighth full-length, the Dutch symphonic metal titans go all cinemascope, in a stunt both effortlessly and cunningly unleashing their biggest, grandest, flashiest opus yet.
Mind you, that’s not lightly said for a band like EPICA. Formed by composer Mark Jansen after leaving After Forever back in 2002, they quickly gained attention outside their home country, taking big steps towards becoming the leading symphonic metal superpower they have long proven to be. After their ambitious debut »The Phantom Agony« (2002) and the surprisingly eclectic sophomore work »Consign To Oblivion« (2005), the road took them to new heights via their first concept masterpiece »The Divine Conspiracy« (2007) and their global breakthrough »Design Your Universe« (2009). However, especially 2012’s opus »Requiem For The Indifferent«, 2014’s bedazzling »The Quantum Enigma« and their finest, most embellished effort yet, »The Holographic Principle« (2016), cemented their reputation as not only one of the hardest working metal bands in the business but also as one of the best. Period. With »Omega«, the final part of the metaphysical trilogy they began with »The Quantum Enigma«, they reclaim the throne without so much as the blink of an eye.
»Omega« is an album of unity, of friendship, of the close bond the members share. An album that naturally came together as a group effort. And no wonder: Mark Jansen, Simone Simons and keyboard player Coen Janssen have been playing together since EPICA’s conception in 2002, with drummer Ariën van Weesenbeek joining as early as 2007, lead guitarist Isaac Delahaye following in 2009. In 2012, bass player Rob van der Loo marked the latest addition to their ranks. For eight years, three records and hundreds of gigs, this band forms an indestructible unit. Add to that the fact that »Omega« is once again graced by a stunning artwork courtesy of Heilemania who has been working with the band since »The Classical Conspiracy« and also the third record the Dutch trailblazers have recorded with producer and close friend Joost van den Broek and you get the picture of a band who couldn’t be happier with the place they’re in right now. A band in which each member is contributing an important share to song writing and composing. “Joost has the overview, never loses track and nor misses a single deadline,”Mark Jansen tells of his old friend he’s been hanging out with since the days of even before After Forever. “His sense of timing is impeccable and almost a little spooky. We’ve never been better organised than with him.” As a result, Joost van den Broek not only steered the recording process of »Omega« but for the first time also took over mixing duties.
