Soms gebeurt het dat je een band 'en stoemelings' ontdekt. In het geval van Disquiet was dat voor mij toen ze enkele jaren geleden het voorprogramma speelden voor Helstar in Diest (B). Ik was best onder de indruk van hun sound en na een korte babbel aan de merch bleken het nog eens bijzonder sympathieke kerels te zijn ook. Toen hadden ze net hun vorige album The Condemnation (2016) uit en nu is er de opvolger Instigate to Annihilate, wat ook nog maar hun derde langspeler is in de 22 jaar dat de band nu bestaat. Dat is misschien niet veel maar soms primeert kwaliteit boven kwaliteit. In een perfecte wereld zou Disquiet ook veel meer erkenning en populariteit genieten dan ze nu doen ... maar we kunnen het de beliebertjes helaas niet door hun strot rammen (hoewel ...).
Kwaliteit dus en daar staat Instigate... redelijk vol van. De band specialeert zich in een heerlijke mix van (bay area style) thrash riffs en (gothenborg style) melodic death metal. Dat resultaat in nummers gedreven door een beukende rhythmsectie, voorzien van heerlijke melodieën en overgoten met smakelijke harmonieën.
Op alle 10 albumtracks (waarvan er 9 volledig nieuw klinken, Designed to Violate werd immers al in 2018 als single uitgebracht) wordt het gaspedaal steevast volledig ingedrukt, er wordt geen moment rust gegund. De deathgrowls van Sean Maia klinken nog steeds lekker maar nog meer dan op de vorige albums wisselt hij ook af met cleane vocals. Echt lekker klinkt zijn stem in contrast met de female vocals van Vicky Psarakis (The Agonist) op Wrecked en Charlotte Wessels (ex-Delain) op afsluiter The Final Trumpet.
Andere troef is het gitaristen duo Fabian Verweij / Menno Ruijzendaal, waarbij de eerstgenoemde de meeste solos voor z'n rekening neemt maar de eer hier en daar ook wel eens aan z'n collega overlaat. Zij zorgen samen voor sprankelend gitaarwerk en kunnen zo bijvoorbeeld perfect een instrumentale track als A Dying Fall.
Andere persoonlijke favorieten zijn het titelnummer, het bijzonder pittige Destroyance en No Moral Dignity.
Maar met zulk een kwaliteit over de hele lijn durf ik wel stellen dat Instigate to Annihilate toch wel het beste Disquiet album is tot nu toe (en die vorige twee waren ook al zo sterk), dus misschien toch maar eens de bek van zo'n popkid open sperren en wat goede muziek erdoor rammen.
Releasedatum: 6 mei 2022
luister
Lees
The Dutch melodic metal outfit, Disquiet, represents an international sound, combining Bay Area oriented thrash with Scandinavian death metal elements. Tight rhytmic guitars supported by captivating harmonies, aggressive grooves and melodic guitar solos, create the perfect bed for the intense and diverse vocals of lead singer Sean Maia. His sharp criticism about lust for power and the destructive behavior of mankind echoes throughout the songs and guides you through the raging, hyper-energetic and often emotional landscape that is Disquiet. The music has a distinctive tone and feel, offering plenty of room for musicality and technique in the form of harmonies, grooves, solos and twin solos. The songs demonstrate the band's versatality, each representing a unique story on its own.
The band knows exactly how to chanel these stories and their energy live on stage with a crushing show that moves the audience intensely.
With the latest album "Instigate to Annihilate" (2022, Soulseller Records), Disquiet takes you to the far reaches of thrash and melodic death metal, offering you epic heights. The band shows its determination to challenge itself and explore new dimensions like collaborations with vocalists Charlotte Wessels (ex-Delain) and Vicky Psarakis (The Agonist), guitarist Damir Eskic (Destruction) and Koen Romeijn (Heidevolk) and even an instrumental song for the first time. Even with all the innovations, Disquiet has not lost its focus: Ferocious and crushing riffs, catchy sing-along choruses, and hints of old school thrash with uplifting rhythms that take you into the critical message called Disquiet.
