Er zijn labels die je soms links laat liggen. Je bent op de hoogte van hun bestaan, maar de discografie eens gaan checken is er om wat voor reden dan ook teveel aan. Je kan natuurlijk niet elk label van dichtbij volgen, maar soms blijkt dat achteraf bekeken doodzonde. Zo verging het mij met het vanuit Brussel opererende Franse label Dolorem Records. Ik had nochtans relatief snel de kans om eens wat dieper te gaan graven, want The Ones Who Came Back van het Belgische Storm Upon The Masses zat al in de collectie. Het duurde tot ik in volle corona lockdown tijd zat had om eens een echte blik over de muur te werpen. Met Kaabalh's gelijknamige debuut uit 2018 was de interesse gewekt. De rest is min of meer geschiedenis. Het label brengt niet zo vaak iets uit, maar het is doorgaans wel recht in de roos. Begin 2020 was er de interessante progressieve death metal van Slave One's Omega Disciples, terwijl in het najaar fans van Morbid Angel's periode rond Gateways to Annihilation hun hart konden ophalen met het tweede album van het geweldige Abyssal Ascendant. Nu is er dus het nieuwe album van het Franse Creeping Fear.
De titel Hategod Triumph dekt meteen de lading. Heilige huizen van allerlei strekking worden vakkundig tot ruïnes herleid. Dat verwondert niet, want de band situeert zich zowat in het midden van Angel Corpse, Hate Eternal en Immolation, aangedikt met hier en daar een scheutje black metal. Van snel en tremelo over lomp en chuggy deelt Creeping Fear rechtse na linkse uit. Het kwartet gaat misschien niet voor de knock-out, maar het zijn desalniettemin acht slopende rondes. De vlagen blast beats worden afgewisseld met goed geplaatste fills en wat trager precisiewerk. Creeping Fear stapt agressief de ring in en stelt geen grenzen aan de brutaliteit waarmee het te werk gaat. De band let bovendien goed op de ademhaling. Wat melodie hier en daar, hoe miniem ook, zorgt ervoor dat het album ook na herhaalde luisterbeurten vlot verteert. De ingebouwde groovy stukken trainen op hun beurt dan weer het voetenwerk. Waar het debuut Onward to Apocalypse hier en daar nog wat vet met zich mee torste, komt Hategod Triumph uitermate afgetraind over. Ook een minpunt van Onward … is weggewerkt: de zang van Clément Ducouret werd naar een aanvaardbaar niveau gedrukt in de mix, waar die op het debuut voor Dolorem Records helemaal op de voorgrond zat. Dat verveelde wat. Niets mis met zijn growl, eerder het tegendeel. De beste man heeft een unieke en ronduit formidabele strot maar trop is teveel uiteraard.
Creeping Fear vindt het warm water niet opnieuw uit, maar het levert een heel solide album af dat regelmatig zijn weg naar mijn playlist zal blijven vinden. Met acht songs in 36 minuten heeft het bovendien de ideale lengte voor dit genre. Langer durende albums gaan al snel vermoeien, dus ook hier een bonuspunt. De mastering was in handen van Dan Swanö en kreeg dus de felbegeerde Unisound-stempel. Kudo's ook voor het sublieme artwork van Paolo Girardi. Hategod Triumph is voer voor death metal aficionados. Zij doen er goed aan niet te presteren wat ik veel te lang deed: hen te lang geen aandacht gunnen. Een intens en energiegevend partijtje sparren wacht hen. Wij gaan alvast nog wat touwtje springen om de opgebouwde adrenaline kwijt te raken.
Releasedatum: 26 maart 2021
Luister
