Cloudsurfers haalt hun inspiratie uit Californische garagerock en Australische psychorock, maar ook uit de talrijke gitaarbands die Nederland rijk is. Don't Know What Hit Me, staat voor zonovergoten beukers met stevige refreinen en furieuze leads. Er komen onderwerpen aan bod zoals psychoses, angststoornissen, verwarrende relaties, psychiatrie, medicatie, ziekenhuistaferelen, de mentale strijd met jezelf. Maar ook fijne jeugdherinneringen, reisherinneringen en de verwarring die bij lust en liefde komen kijken. Dit alles op een optimistische, gevatte manier gebracht.
We gaan heerlijk van start met Surf The Cloud, hard en onversneden maar catchy as hell.
De titeltrack Don't Know What Hit Me beukt er eveneens tegenaan, stevige gitaren en dit in combinatie met een refrein die aan de ribben blijft kleven. Prices doet me ergens wat zang en melodie betreft aan Nirvana denken, maar dan toch net wat harder beukend. Om vervolgens volledig los te gaan op de tonen van Sweeth Tooth. Een moment om even te bezinnen tijdens My Body Is Weak, als extra krijgen we een sonische explosie van geluid op het einde. Deze sluit de song op een psychedelische manier af.
We schakelen nog een versnelling hoger met Samples en Shrink, stevig en klaar om te beuken. Dad's Advice is wat meer een mid-tempo nummer. Je zou kunnen zeggen dat in Pancreas Infection, Thom zijn sterke vocale capaciteit laat horen, maar fuck dit is zo voor elke song! Als slot krijgen we toch nog een andere kant van de band te zien. Sincere, zachte tonen en mooi samenzang, alles samen eentje om de rewind knop veelvuldig in te drukken.
Zeker het vermelden waard is dat de band hun debuutalbum in eigen beheer uitbrengt, een moedige keuze. Voor mij mogen ze alvast een exemplaar op geel vinyl reserveren!
Zoals ze zelf zeggen, It's a pretty fucking good milkshake! Maar dan eentje in diverse kleuren en smaken! Een sterk debuutalbum die meteen naar meer smaakt.
Releasedatum: 19 maart 2021
luister
lees Cloudsurfers is een gevaarlijk lekkere mix van zonnige surf en stevige punk. Manische
gitaarpassages en grungy vocals worden voortgestuwd door een vlammende ritmesectie.
Cloudsurfers mengt het onberekenbare van Pulp Fiction, het zweet van Oh Sees en de garagepop van Together Pangea: that's a pretty fucking good milkshake!
