De heren en dames politici zijn heden enorm gul met ijle praat daar in Glasgow, maar blinken geenszins uit in effectieve en efficiënte daadkracht. Siberië alleen al maakt van uw laaghangend fruit rotte, stinkende smurrie. Het orkest bleef naar verluidt op de Titanic ook gewoon deuntjes spelen uiteraard. Het zij zo. Spartelen kan ook, moeten ze ginds denken. Geluk bij een ongeluk, ze zullen meespartelen op de gestaag landinwaarts trekkende en grondverorberende golven. De stroom aan donkere, apocalyptisch klinkende muziek neemt, getrouw aan eender welke tijd des mensen, evenmin af. En dat vinden we hier uiteraard dan weer wel prima.
Zo dropte AUTOKRATOR via Krucyator Productions hun nieuwste telg Persecution. Op zich was ik niet meteen een onvoorwaardelijke fan van de drie voorgangers van de Fransen. Er was altijd wel een element dat luisteren voor mij moeilijk maakte. Dat is uiteraard persoonlijk en ergens is er nu een lezer die met de ogen rolt. Besef ik inderdaad. Op Hammer of the Heretics (2018) waren dat bijvoorbeeld de in echo verzuipende vocalen. Geen idee of de band daar veel kritiek voor in ontvangst mocht nemen, maar dit euvel werd in elk geval vakkundig verholpen op hun vierde. David Bailey's opspelende darmenstelsel kan ik thans zeer appreciëren. Goed, wat brengt Persecution verder op tafel? Blackened death metal van de meest duistere soort, zeg maar. Dat bands als Portal en Teitanblood van invloed zijn op AUTOKRATOR mag duidelijk zijn, maar de band zoekt de grenzen zo ver niet op en verdrinkt ook op geen enkel moment in experimenteerdrang. Het is in zekere zin een light versie, zonder dat dit negatief hoeft te zijn want AUTOKRATOR is zeker geen hapklare brok. De duisternis ligt er verstikkend dik bovenop. Als je je inspiratie haalt bij de vervolging van Christenen in tijden dat het Romeinse rijk nog uitermate dominant was, kan je moeilijk vrolijke popdeuntjes schrijven. Integendeel, Persecution is genadeloos in zijn opzet en niet van plan om van een luisterssessie een wandelingetje in het met bloemen bezaaide park om de hoek te maken. De nummers vloeien in elkaar over en daaruit volgt de tip dat je plaat ook best als geheel beluistert. Wees gerust, met zijn 34 minuten blijft het album gedurende zijn hele lengte welkom. Meer nog, door dit concept heeft ook de vijf minuten durende afsluiter Apocalypsis zijn plaats op Persecution. In zijn essentie is het een outro, met spoken word passages maar zonder de pandoering die de vijf vorige songs als kenmerk hebben. Doordat alle nummers in elkaar vloeien baadt Apocalypsis in dezelfde sfeer. Een rustpunt aan het einde van de rit is het daardoor niet. Prima uitgewerkt concept dat met deze plaat gepaard gaat als u het mij vraagt. Soit, Persecution is een complex klinkende mengvorm van donkere sferische black en gewelddadige death metal. Niet meteen iets nieuws, maar op deze vierde langspeler wel zeer degelijk en in volstrekte duisternis uitgevoerd. Op drums vinden we opnieuw Kevin Paradis. Wie Benighted kent, weet dat de man een beest is. Loïc Fontaine neemt vanzelfsprekend de gitaar- en bassriffs voor zijn rekening.
AUTOKRATOR weet mij deze keer vlot te overtuigen, waar dat op vorige releases niet meteen het geval was. Persecution is zonder meer hun beste en meest gebalanceerde plaat geworden. Prima voer voor wie duistere, vuile en ronduit verstikkende blackened death metal als auditief dieet heeft. Misschien grijp ik wel terug naar de voorgangers om te checken of ik het met mijn oordeel daarover niet bij het foute eind heb. Ik ben immers geen politicus en heb hiervoor wel nog tijd, weet u wel?
Releasedatum: 5 november 2021
Luister
Lees
With three lauded albums, Autokrator has already become a fearsome name in the underground. Notorious for their unconventional, harrowing, and hazardous sonic power, the French duo has constantly been extending the limits of extreme music, interspersing death metal with pulverizing doom, earsplitting noise, terrifying black metal, or cadaverous dark experimentation.
On the impending album, Persecution, Autokrator continues recreating the violent episodes from the past. Once again, using historical incidents as the album theme, the band recounts the persecution of Christians during the ancient Roman Empire — under the reigns of Marcus Aurelius, Diocletian, Domitian, and Trajan. Make no mistake, the record has nothing to do with glorifying the barbarity; it rather conjures up the cruel and dreadful sufferings of the victims — be it decapitation, execution, lapidation, damnatio ad bestias, dislocation, imprisonment, or banishment.
A trial fraught with danger, the album Persecution sees Autokrator entering into a new trajectory of death/black metal, shrouded by menacing, grotesque atmosphere. Musically, the suffocating 6-track record is the most intense and gnarliest offering by the duo thus far.
