Je kan er van op aan dat Hypnotic Dirge Records af en toe eens stevig buiten de lijntjes van zwarte en verdoemde metalen kleurt. Zo was er vorig jaar het van prachtig artwork voorziene Hierophant Violent van Forlesen. Een twee nummers tellend album dat begint met drie volle minuten bijzonder zacht opbouwende drone synths waarbij je het gevoel kreeg dat er eigenlijk niets gebeurde. Een goede hoofdtelefoon bracht soelaas, het bleek een geweldige opbouw. De rest van dat album vormt een amalgaam van dark ambient, post- doom/black metal en invloeden die variëren van Dead Can Dance tot Low. Het was een uniek album en zonder discussie één van de beste en meest opvallende releases van 2020. Daarnaast bracht het label ook al dark folk compilaties uit. Om maar te zeggen, een beetje experimenteren af en toe kan geen kwaad. Nu brengt het Canadese label dus het tweede album uit van A Noend of Mine (Anom), getiteld Sanctuaires.
A Noend of Mine is het geesteskind van Les Vynogradov. We kennen de man van o.a. Vin de Mia Trix en Kauan. Toch waren we nog onbekend met Anom, dus deden we wat research. Het debuut, The Serenity's Eve, blijkt vooral in proggy sferen te hangen en kreeg wereldwijd tal van goeie recensies. Van dat proggy valt op Sanctuaires nog weinig te merken. Het label omschrijft het album als een mix van post-prog, funeral jazz en sacrale muziek. Op zich redelijk sluitend, al kunnen we er één en ander aan toevoegen. Zacht pulserende elektronische bleeps en beats duiken her en der op. Een met distortion versterkte gitaarriff of melodielijn komt ook wel eens langs, maar nergens neemt die de overhand. Klassiek én jazzy gitaar- en pianospel doorspekken het hele album, terwijl ook een kerkelijk klinkend orgel en synths mee de fundamenten leggen. Vynogradov experimenteert ook met een triola en doet dat met een mooi resultaat. En ja, op het einde van het sluitstuk Vers l’immensité de l’aurore éternelle speelt de zware metalen achtergrond van Vynogradov op en krijg je gedurende een minuut twintig een blastbeat. Die zit echter diep genoeg in de mix verweven zodat je geenszins dat rustgevende gevoel dat werd opgebouwd gedurende alles wat eraan vooraf ging kwijt speelt. De vocalen van Vynogradov klinken treurig, maar tegelijkertijd zalvend. Alle ingrediënten zitten bijzonder goed in balans.
Het is moeilijk om Sanctuaires echt een definitie mee te geven. Het is een divers gelaagd album dat de luisteraar inpakt en meeneemt. Wie in de juiste stemming verkeert voor deze muziek, maakt gegarandeerd een meditatieve luisterreis van net geen drie kwartier. Een ideale plaat voor een zondagavond. Fans van bijvoorbeeld Dead Can Dance zouden hier wel eens van kunnen smullen. Volgens Vynogradov draait Sanctuaires o.a. om onze persoonlijke heiligdommen, de plaatsen waar we telkens weer naar terugkeren (zie ook “lees”). Wel, ik keer alvast graag terug naar dit album. U denkt dat een mix van funeral jazz, ambient, modern klassiek en sacrale muziek uw ding niet is? U denkt misschien verkeerd. Heerlijk rustgevend en meditatief, dit Sanctuaires.
Releasedatum: 12 maart 2021
Luister
Lees
Thematically, Sanctuaires is a concept album exploring one’s own intimate sanctuaries. Les Vynogradov: “Our sanctuaries are the places to which we tend to return. In their spatial dimension, they are those privileged sites that have a special significance for us: home; park, garden or a grove; shrine or a place of worship; a particular spot where an important event happened that is now inscribed in our personal sacred topography. On a temporal plane, I call sanctuaries our privileged hours of the day, those fractions of the day or night when we feel most overwhelmed by emotions or most fecund creatively. “On the album, I tried to recreate some of my own sanctuaries, giving them a sonic form that could convey their inherent evanescence.” The song titles on Sanctuaires use quotes from French writers Julien Gracq, Albert Camus, and Victor Hugo. Originating from secular texts, they evoke church sermons and hymns. Adding to the overall opaqueness of the album’s atmosphere, Les sings in a pseudo-language reminiscent of ancient Greek. “With Sanctuaires, I was looking for my own private version of sacred music. And ancient Greek—which for me is one of the most beautiful languages ever—seemed to fit perfectly in this secular mass. Yet I didn’t want the texts to be intelligible when sung or heard. That is why I translated all the lyrics for the album into my own version of ancient Greek. The original texts (in French) can still be found in the booklet, but they are complementary rather than integral to the experience,”
(bron: Bandcamp)
Hypnotic Dirge Records is een underground label gebaseerd in Esquimalt, BC, Canada. De focus ligt voornamelijk op atmosferische black metal, depressive-suicidal black metal en doom metal. Het label is actief sinds 2008 en bracht intussen ruim 100 releases uit van bands zoals Altars of Grief, Frigoris, NONE, Forlesen, Wills Dissolve, Norilsk, Ov Shadows, Obsidian Tongue, Lycanthia en onze Mechelse helden Marche Funèbre.
Digitale releases worden op Bandcamp steevast als Name Your Own Price geplaatst. Je kiest dus zelf hoeveel je doneert. Er staat geen minimum op, tenzij het om een pre-order gaat. Voor een luttele 30 Canadese dollar kan je zelfs de hele discografie aanschaffen. Merchandise kan je zowel op de Bandcamp pagina als in de webstore bekomen.
