Een nieuw Green Day album? Dat is toch weer geleden van Revolution Radio (2016). Ter voorbereiding van hun concert in het Sportpaleis later dit jaar, besloot ik dit nieuw album toch maar eens aan enkele luistersessies te onderwerpen.
Revolution Radio was een pak beter dan de voorgaande Uno! Dos! Tré! - reeks albums. Deze vond ik nogal eenheidsworst en zijn volledig aan mij voorbij gegaan. (Mocht je me vragen om een song op te noemen uit deze, ik zou echt wel lang moeten nadenken!) Benieuwd of ze met deze nieuwe plaat kunnen aanknopen met hun beste platen waar ze bekend door geworden zijn, platen die me fan van deze band gemaakt hebben (Dookie en American Idiot).
Het eerste wat meteen opvalt is dat dit volgens mij toch wel één van hun kortste albums moet zijn. Op een klein half uurtje ben je er al volledig door. Niet dat het allemaal songs als het prachtige punk/rock-opera Jesus of Suburbia moeten zijn, maar een gemiddelde songlengte van 2:61 lijkt mij nogal kort. Kort en krachtig dan maar zou je zeggen?
Niet meteen eigenlijk, zelfs na enkele luisterbeurten klinken veel songs hetzelfde. Veel vrolijker en minder "maatschappij-kritisch" dan we van ze gewoon zijn, maar de nummers blijven niet echt hangen. Leuk dat ze hier en daar andere genres verkennen door flarden van garagerock of stonerrock te integreren in dit nieuw album, maar dan moet ik toegeven dat ik meer voelde voor hun vorige 'back to basics' album - Revolution Radio.
Heel wat nummers van dit album werden in de voorbije maanden reeds als single uitgebracht en klinken dus al bekend in de oren. Father of All en Fire Ready Aim kennen we reeds van vorig jaar en vorige maand kwam daar nog het vrolijke Oh Yeah bij. Deze laatste is zeer meezingbaar en zal het live niet slecht doen op hun volgende tour volgens mij. "Oh yeah - everybody is a star" klinkt het als repliek op de selfiecultuur bij de jeugd van vandaag.
Is echter ook elk nummer van dit nieuw album enkele sterren waard? Niet meteen, naast de drie eerder vermelde nummers zijn er niet veel zaken die echt blijven hangen. Het sixties rockabilly nummmer Stab you in the Heart is wel tof gevonden en is een leuke afwisseling, maar ook niet meer dan dat.
I was a teenage teenager heeft voor mij een iets te hoog pop-gehalte en geeft opnieuw het idee dat ik dat wel al eens gehoord heb. Weinig vernieuwend dus, net als enkele andere nummers op deze plaat. Niets mis mee, maar dat idee dat ik het al eens gehoord had en het niet echt vernieuwend is blijft wel hangen.
Ben ik nu teleurgesteld als fan? Ook niet meteen, het is een rasecht Green Day album en ze blijven trouw aan hun sound. Het laatste nummer (Graffitia) is daar een mooie illustratie van. Dit album is een leuk tussendoortje maar kan niet aanknopen met de topalbums die me fan gemaakt hebben van deze band.
Desondanks kijk ik uit naar het concert uit hun Hell-Mega tour op 17 juni in Sportpaleis, want live is deze band een echte aanrader.
Score: 78/100
Info
Release Date: 07/02/2020 Producer: Butch Walker / Chris Dugan / Green Day Label: Reprise Records
Uitgaven: CD/Digital/LP
Singles
Tracklist
Fire, Ready, Aim
Meet Me on the Roof
I Was a Teenage Teenager
Stab You in the Heart
Sugar Youth
Junkies on a High
Take the Money and Crawl
Graffitia