We hebben er even op moeten wachten maar na vier jaar is het eindelijk zover, een nieuw album van Delain! Toch is het niet zo dat we al die tijd op onze honger bleven zitten want in 2017 kregen we de live registratie A Decade of Delain - Live at Paradiso en begin vorig jaar de EP Hunter’s Moon (maar dat was ook meer een veredeld live album). De drang naar echt nieuw werk groeide echter bij de fans. Nu is er dus Apocalypse & Chill, het album waarmee Delain aantoont dat het hiaat van vier jaar misschien wel nodig was om zichzelf wat te heroriënteren en niet in herhaling te vallen.
Delain is immers al lang niet meer het project waar Martijn Westerholt na zijn vertrek bij Within Temptation mee begon en Charlotte Wessels is in veertien jaar uitgegroeid van dat lieve Hollandse meisje tot een prachtige dame en een frontvrouw die qua présence en zangkwaliteiten niet hoeft onder te doen voor de Floor Janssens' of Sharon den Adels van deze wereld. Westerholt is ook al lang niet meer de enige muziekleverancier binnen de band. Wessels draagt al heel lang bij tot het schrijfproces en voor dit album deed ook gitarist Timo Somers zijn meer dan aardige duit in het zakje. Wie er op A&C niet meer bij is, is gitariste Merel Bechtold die na de show op GMM vorige zomer in goede verstandhouding de groep heeft verlaten om zich beter op haar eigen creativiteit te kunnen richten. Alle gitaarpartijen op het album werden dan ook door Somers ingespeeld en op het openingsnummer One Second neemt hij ook de mannelijke lead vocals op zich.
Met die track toont Delain meteen aan dat het hen menens is met deze nieuwe richting. Toch blijft er nog genoeg ruimte over voor de vertrouwde Delain elementen. Ik ben blij dat het op dit album serieus geminderd is maar er zijn toch nog enkele tracks waarop ze zich bezondigen aan de intro’s die meer doen denken aan foute jaren ’90 dance hits dan aan metal.
De cover en de titel drukken een zekere gelatenheid uit. We weten allemaal dat het einde nabij is maar ons daarover druk maken heeft niet geholpen dus kunnen we maar beter chillend de apocalypse tegemoet zien. Perfecte illustratie daarvan is ook het nummer Let’s Dance dat helemaal dezelfde boodschap draagt als de Stromae hit Alors On Dance.
Op Apocalypse & Chill houden orkestrale bombast en melodieuze lichtvoetigheid elkaar perfect in balans en op een nummer als Ghost House Heart gaan ze zelfs perfect samen.
Niet enkel op One Second krijgt Charlotte vocale hulp. Op de monsterlijk stuwende track Vengeance komen we niemand minder dan Yannis Papadopoulos van Beast in Black tegen.
En soms is een nummer muzikaal zelfs zo sterk dat La Wessels besluit om haar kweek simpelweg dicht te houden. Dat is hier het geval op de afsluitende track Combustion, een juweeltje dat enerzijds bestaat uit een stevige moederminnaar van een riff en anderzijds uit een fenomenale gitaarpartij die de vette handtekening van David Gilmour (Pink Floyd) met zich meedraagt.
Dit is ook weer zo’n album waarbij het vermelden van bepaalde tracks voelt als oneer aandoen tov de andere nummers. Dat eerste single en video Burning Bridges een enorm sterk nummer is had u immers al lang zelf gehoord. Bij het enorm beklijvende Creatures kan ik het niet helpen dat ik steeds aan Queen’s The Show Must Go On moet denken. Masters of Destiny kenden we dan eigenlijk al van de Hunter’s Moon EP.
Het belangrijkste bewijs dat Delain op Apocalypse & Chill levert is wel dat er nog geen sleet zit op hun talent en ontwikkeling. Ik ben er van overtuigd dat ze ook de volgende jaren nog albums van deze uitstekende kwaliteit zullen afleveren. Alleen hoop ik dat ze ons niet nog eens vier jaren zullen laten wachten.
(Jan Guisset)
Score: 85/100
Info
Release datum: 07 februari 2020
Label: Napalm Records
Producer: Martijn Westerholt
Uitgaven: CD/LP/Digital
Singles
Tracklist
One Second
We Had Everything
Chemical Redemption
Burning Bridges
Vengeance
To Live is to Die
Let’s Dance
Creatures
Ghost House Heart
Masters of Destiny
Legions of the Lost
The Greatest Escape
Combustion