Slechts enkelen slagen er in om afgaand op hun buikgevoel, te doen waar ze zin in hebben en daarmee hun publiek ook nog eens te verruimen en te diversifiëren. Deze karaktertrek is Sólstafir langzaam met toenemende standvastigheid gaan uitwerken, wat zijn effect heeft gehad op het schrijfproces van Endless Twilight of Codependent Love.
Zo deinzen ze er niet voor terug nummers zo lang te rekken als ze nodig achten, en gooien zonder twee keer nadenken elke vertrouwde vorm van structuur het net niet bevroren water in. Inleiden met bluesy en zelfs zwoel pianogetokkel, vergezeld van heen en weer buigende gitaarsolo's, om dan plots alle pedaalknoppen naar 11 te draaien, is geen evidentie en vraagt durf. Het gebruik van viool en omschakelingen tussen zang en proza, zoals in Rökkur te horen is, zijn evenals voorbeelden van een zekere onbewolkte, creatieve vrijheid die wordt toegeëigend.
De band snijdt op dit album universele thema's aan en werpt zo licht op een aantal duistere levensaspecten als geestesziekte, depressie, alcoholisme en zelfdoding, mede omdat deze nog te vaak worden doodgezwegen. Her Fall from Grace, het enige nummer dat niet in hun moedertaal wordt gezongen, gaat hier uitdrukkelijk over en is een van de meer ingetogen momenten op dit album. Dionysus biedt hier dan weer antwoord op door een versnelling hoger te schakelen en rauw voor woede in te ruilen.
De stem is zonder twijfel ook hier een van de meest kenmerkende aspecten van het geluid, en slaagt er in om naast de charme van de moedertaal een emotie over te brengen. Een emotie dat taal overschrijdt en voor iedereen herkenbaar is. Pijn weergalmt in ieder nummer, alsook de nodig momenten van rust en verlossing. Een ongelooflijk interessant en gedurfd eindresultaat dat belangrijke boodschappen aanbrengt in een taal die iedereen bekend is.
Release: 6 november 2020
Luister
Lees
A quarter of a century after singer/guitarist Aðalbjörn "Addi" Tryggvason co-founded atmospheric Icelandic metal quartet Sólstafir, they continue to follow their cardinal rule – that there are no rules. For them, writing an epic 10-minute song without a traditional verse/chorus trade-off feels natural. While they have done two albums in English, he mainly sings in their native tongue and his vocals are as much an instrument as a vessel for words. Their videos equally showcase the band and their Icelandic world that they commune with.
And their music flows however it pleases. “Having been a metal band for a long time and gone through shoegaze, atmospheric black metal, and post rock, I just feel privileged being able to mix all my favorite genres and get away with it,” says Tryggvason.
“You can never foresee band magic,” declares Tryggvason. “The whole purpose of this is cooking up magic. And if you're cooking up magic with four or five weirdos, you can never foresee what's going to happen. You can't buy that. You have to live it or grow it.”
