In de categorie ‘bands die al een eeuwigheid meegaan’ mogen we u vandaag Wings of Rage voorstellen van Rage. En die ‘eeuwigheid’ vinden wij zelf nog niet eens zo echt overdreven. Rage is het kindje van zanger/bassist Peter “Peavey” Wagner die de band onder de naam Avengers oprichtte in 1983. Het debuut Prayers of Steel (1985) kwam ook nog onder die naam uit maar in 1986 werd de naam omgedoopt tot Rage. En als we PoS erbij rekenen staat de albumteller bij dit Wings Of Rage al op 25 (vijfentwintig!!!). Daar kunnen wij enkel nederig ons hoofd voor buigen. En eens gniffelend richting Metallica kijken want aan hun slakkentempo gaan die mannen nog niet eens aan de helft daarvan geraken. Soit, we wijken af.
Peavey is ook de enige constante muzikant binnen de bezetting van Rage. Sinds 2015 werkt hij echter al samen met drummer Vassilios "Lucky" Maniatopoulos en de uit Argentinië afkomstige maar in Antwerpen wonende gitarist Marcos Rodriguez. Een duo dat uitstekend bij de sound van Rage past en er voor zorgt dat ook bij Wagner de creatieve sappen blijven stromen.
Hoewel ze in dezelfde periode werden opgericht en uit hetzelfde deel van Duitsland komen wordt Rage echter niet echt tot de Teutonic Thrahmetal scene gerekend. Daarvoor klinken ze misschien net niet snedig en smerig genoeg. Als NWOBHM kunnen we ze dan ook weer niet bestempelen, daarvoor klinken ze net iets te snedig en smerig. Zelf houden ze het liefst op Rage-metal, dus daar zullen wij ons dan ook maar bij aansluiten.
Grote verrassingen moeten we op Rage Of Wings niet verwachten. Het is een bijzonder fijn en aangenaam album geworden (maar ook niet meer dan dat) en sluit aan bij zowel de beginjaren van Rage als bij hun meer traditioneel getinte periode midden jaren ’90. Peavey zingt (alhoewel het in zijn geval meer krassen is) nog steeds graag in het voordeel van de minder bedeelden in deze wereld.
De opener, True, is zo’n geweldig nummer waarmee elke band wel zou willen afkomen. Een ijselijke kreet sleurt ons recht een horrorfilm in waar heavy drums, scherpe gitaren en grollende bas de soundtrack vormen.
Let Them Rest in Peace is een anti-oorlogssong. De opzet van Peavey is bijzonder nobel maar tekstgewijs vind ik hem hier nogal magertjes over komen met slogans die al een eeuwigheid door pacifisten gehanteerd worden. De vinger blijft wel op de wonde liggen natuurlijk en misschien daarom dat zulke slogans niet genoeg herhaald kunnen worden. De geweldige riff in het nummer maakt veel goed.
Op dit album werkte Rage voor enkele nummers terug samen met de dirigent van het orkest dat meespeelde op hun klassieker Lingua Mortis (1996). De resultaten van die samenwerking zijn de mooie powerballad A Nameless Grave en de mierzoete plain-ballad Shine A Light. Beide songs mogen absoluut gehoord worden.
En op nummers als het reeds genoemde Let Them Rest in Peace, Chasing the Twilight Zone en HTTS 2.0 (Higher Than the Sky) bewijst Rage dat ze nog steeds razendsnel en (daar komt ons woordje van de dag weer) snedig kunnen spelen.
Na meer dan dertig jaar en vijfentwintig albums nog zulk een goede kwaliteit afleveren, het is slechts weinig bands gegeven. Waarschijnlijk zullen ze er niet veel nieuwe zieltjes mee winnen maar fans van de band kunnen blind vertrouwen in dit nieuwe album. En Rage bewijst er mee dat ze absoluut nog hun plekje op de affiches van de meest gerenommeerde metal festivals verdienen.
Score: 75/100
Info
Release datum: 10 januari 2020
Label: SPV/Steamhammer
Producer:
Uitgaven: CD/LP/Digital
Singles
Tracklist
True
Let Them Rest In Peace
Chasing the Twilight Zone
Tomorrow
Wings of Rage
Shadow Over Deadland (The Twilight Transition)
A Nameless Grave
Don’t Let Me Down
Shine A Light
HTTS 2.0 (Higher Than The Sky)
Blame It on the Truth
For Those Who Wish to Die
