The Membranes
In een zo goed als uitverkocht Cultureel Centrum van Hasselt krijgen we een vreemd tafereel voorgeschoteld. Jaren 70 punk uit Manchester in een wondermooie zaal vol zittende mensen. John Robb en zijn band The Membranes brengen ode aan oude zalen in Antwerpen en spreken over hun vakantie uitstapjes naar Oostenden in de jaren ’70 tussen rauwe punknummers door. In Oostende raakte hij ooit bevriend met Herr Seele en de vraag is nu of Cowboy Henk geïnspireerd is op John, of dat John zijn look kopieerde van Cowboy Henk….
Mark Lanegan Band
Na een korte pauze is het dan tijd waar het publiek voor gekomen is, een man in het zwart gekleed met witte schoenen die schuchter zijn weg zoekt naar zijn microfoon tussen lichtpunten door op een duister podium. Het lijkt wel of hij net nog een pakje sigaretten gaan roken is want ik heb het gevoel dat zijn stem nog meer schuurt dan anders, heerlijk toch. Naast zijn vaste gitarist Jeff Fielder heeft Mark dit keer terug zijn Belgische vrienden opgetrommeld. Bassist Lyenn is eigenlijk ook al jaren een vaste waarde bij Mark. Hij speelde vroeger ook steevast solo in het voorprogramma. Drummer Christophe Claeys kennen we allemaal van Balthazar en Amatorski en tot slot is Aldo Struyf teruggekeerd als guitarist en toetsenist. Ondanks haar grote inbreng op het laatste album Somebody’s Knocking, is zijn vrouw Shelley deze keer niet van de partij.
En over dat nieuwe album gesproken, de helft van de nummers van dat album passeren de revue deze avond en passen perfect tussen de oudere nummers om zo een gebalanceerde set te vormen. Hit The City is a vroeg in de set een eerste hoogtepunt, al missen we PJ Harvey toch een heel klein beetje. Mark lijkt iets beweeglijker dan voorheen op het podium te staan en spreekt zelfs het publiek sporadisch aan. Toch zeer vreemd om dit zittend te ervaren, zeker bij een rockend nummer als Stitch It Up, een eerste nummer van het nieuwe album dat ons zeer kan bekoren. En om te bewijzen hoe evenwichtig de set is volgt even later Night Flight To Kabul dat ons heerlijk aan de electro van Depeche Mode doet denken.
Deepest Shade is een eerste cover, een track van zijn vriend Greg Dulli uit de tijd van The Twilight Singers, dat zich al eerder een weg vond naar het covers album van Mark, Imitations. Een schitterend rust nummer dat passend eindigt in een kleine piano solo van Aldo. Na het nieuwe Penthouse High volgt de klassieker One Hundred Days, “There is no morphine, I'm only sleeping”. Geen morphine te zien inderdaad, maar wel een stevige slok Red Bull terwijl Jeff met een solo het nummer tot een einde brengt. Voor Dark Disco Jag richt Christophe zich op een electrische drum en laat Lyenn zijn bass even staan om een kleine sampler in de hand te nemen om verrukkelijke drones uit te toveren. Tijdens Death Trip To Tusla verzuipt Mark voor het eerst een klein beetje in de stevige sound vooraleer hij het podium verlaat. Traditiegetrouw mag de vandaag jarige Jeff Fielder na een solo alleen het podium verlaten.
Ook redelijk traditioneel komen enkel Lanegan en Fielder terug voor de eerste encore, het schitterende Bombed uit allicht zijn beste album Bubblegum. Van dit rustig nummer gaan ze direct door naar het stevige Gospel Plow, een tweede cover, al is de term cover misschien niet echt van toepassing aangezien hij het nummer zelf geschreven heeft in 1996 met oude band Screaming Trees. Van Screaming Trees, naar Hanging Tree blijkt maar een kleine stap te zijn. Dit nummer zong Mark zelf in tijdens de opnames van het album Songs for the Deaf van Queens Of The Stone Age in 2002. Lyenn zette een stevige bass riff in om The Killing Season in gang te zetten vooreer Aldo samples toevoegt en Mark ons laat weten waar hij voor staat “I wear my old gray over coat, I paint it merry, I paint it black”. Na een tweede voorstelling van de band verlaat Mark het podium, het viertal muzikanten maakt vakkundig en met de nodige feedback een einde aan alweer een schitterend concert.
We kijken nu al uit naar de twee dagen in mei wanneer Mark de programmatie voor zijn rekening neemt in de AB40 serie en zelf Bubblegum integraal zal komen spelen. Ook in 2020 verwachten we trouwens samen met zijn memoires het 12de album van Mark Lanegan Straight Songs of Sorrow dat net als Bubbegum bol staat van de gasten. Ook het derde full album van Lyenn Adrift verschijnt zeer snel. De eerste single Until We Blend bespraken we reeds in onze Sounds sectie.
Setlist
Knuckles Disbelief Suspension Nocturne Hit The City Stitch It Up Burning Jacob’s Ladder Night Flight To Kabul Beehive Bleeding Muddy Water Deepest Shade (The Twilight Singers Cover) Ode to Sad Disci Gazing From The ShorePenthouse High
One Hundred Days Dark Disco Jag Name and Number Death Trip to Tulsa Bombed Gospel Plow (Screaming Trees Cover)
Hanging Tree (QOTSA Cover) Killing Season
vrijdag 6 december, Cultureel Centrum Hasselt | Foto's: Sven Togni