woensdag 27 november, Trix (Antwerpen) | Foto's: Wim Wilms
In plaats van het dak in brokstukken naar beneden te laten storten was de bedoeling van deze avond om de Trix aan haar funderingen aan te pakken. Een zware taak die A.A.Williams, Brutus en Cult of Luna respectievelijk op zich zouden nemen. Er werd dus niet naar boven gesloft maar de bekende horde zwarte hoodies stroomde massaal in de richting van de hoofdzaal voor de muzikale rollercoaster die op het programma stond.
De eer om voor de eerste maal het geroezemoes van een nog steeds aanzwellend publiek stil te leggen was aan A.A.Williams uit London, die nummers bracht van haar kersvers debuut.
Met de drums uiterst rechts, de gitarist uiterst links en A.A. zelf centraal, voorzien van zowel een gitaar als een keyboard brachten ze met een modeste opstelling misschien wel het meest ingetogen optreden van de avond, telkens aan een rustig tempo en toch erg zwaar geladen. Een meeslepend repertoire om de ogen even bij te sluiten dus. Moeilijk om een beter voorprogramma voor de geest te halen voor wat nog te wachten stond.
In een stoffig wachtzaal-tijdschrift las ik eens dat Stefanie Mannaerts van Brutus van kleins af aan op potten, pannen en blikken dozen sloeg tot ze door haar grootmoeder op de vingers werd getikt omdat er mee moest gekookt worden. Dat ze sindsdien waarschijnlijk nooit gestopt is met allerhande zaken ritmisch aan diggelen te slaan is duidelijk te horen in elke set die Brutus brengt.
Hoewel het hier om stuk voor stuk uitstekende muzikanten gaat, die elk een doordachte rol spelen in hun steeds verfijnder klinkend oeuvre, blijft het onwaarschijnlijk indrukwekkend hoe zij de band op haar schouders draagt. Aangezien de tijd voor iedereen beperkt was koos Brutus er voor om hun '40 minutes of fame' te decoreren met overwegend materiaal van hun gloednieuw album Nest. Om de zoveel nummers werd er eens teruggeschakeld naar oude, bekende meezingers zoals Horde II en Drive die in vergelijking iets meer rechtuit klinken. Dit was de energetische piek van de avond en voor wie van afwisseling houdt een perfecte verademing tussen A.A.Williams en Cult of Luna.
Laat echter niet gezegd zijn dat het Cult of Luna aan energie ontbrak! Alleen werd het in een totaal andere verpakking gebracht.
Na het fenomenale Mariner, in samenwerking met de Julie Christmas, (o.a. bekend van Made Out Of Babies en haar soloproject) besloten ze de krankzinnige bosheks even thuis te laten en de logistieke opgave van samen een tournee te plannen even te laten voor wat het was. In plaats daarvan namen ze A Dawn to Fear op, een album waarvoor ze naar eigen zeggen op voorhand geen uitgedacht concept hadden, in tegenstelling tot al hun vorig werk.
Een bepaalde atmosfeer kan berusten op geluid maar natuurlijk ook op beeld en om te verzekeren dat beide aspecten verzorgd waren zorgde Cult of Luna voor een unieke backdrop. Het podium werd omgetoverd tot een waar kunstwerk. Vooraleer de 6 zwarte silhouetten voor ons verschenen werd de aandacht even gevestigd op 3 gigantische doeken die als zeilen van gezonken masten, wapperend in de wind een onheilspellend schouwspel vormden. Silhouetten van 2 drumkits en de overige leden ertussen, die hun gitaren als bijlen in de lucht hesen, werden voor het doek afgetekend.
De volle gelaagde klank van trage, dreunende riffs, ingesloten door een dubbele dosis percussie, werd galmend op een begeesterd publiek in extase losgelaten. Cult of Luna klinkt als verdwalen in een koud naaldbos en vol overgave wegzakken wanneer de bodem openscheurt en de diepte eronder alles verslindt en verteert.
De set was een goede mix van oud en nieuw, met voldoende nieuw materiaal, afgewisseld door nummers van overwegend Vertikal en Somewhere Along The Highway. Zo was er in het midden van de show het kwetsbare intermezzo van And With Her Came The Birds en sloot het ensemble de avond af met de 13 minuten crescendo van The Fall.
Zoals trouwe fans van de band allicht weten doet Cult of Luna resoluut niet mee aan encores.
Ze brengen een volmaakte en afgewerkte set die zou worden tenietgedaan door te verdwijnen en het publiek zich in spanning te laten afvragen of ze al dan niet zouden terugkomen.
De laatste noot was de laatste noot en wanneer ze al even vertrokken waren staarde het publiek nog lichtjes verdoofd naar de wapperende schaduwen in de achtergrond alvorens af te druipen naar de bar of merchandise-stand.
Setlist Brutus :
War
Cemetery
Horde II
Drive
Space
Justice De Julia II
Techno
Baby Seal
Sugar Dragon
Setlist Cult of Luna :
The Silent Man
Finland
Nightwalkers
I: The Weapon
And With Her Came The Birds
Lights on the Hill
In Awe Of
Passing Through
The Fall