Een moeras. Geluiden van vogels. De perfecte tint groen. Een podium vol beenderen van dieren waar ik de naam niet van ken. En dan is er een man. Een man die wappert met een blaadje om een geur te verspreiden. Kampvuur. Boswandeling. Brandende toortsen. Mensen beginnen te howlen als wolven. Deze avond brengt een dierlijk kantje in veel mensen naar boven.
Er is ook mist. Veel mist. De nachtelijke rituelen van Heilung gaan beginnen. De naam Heilung is een woord uit het oud germaans en de betekenis ervan is eigenlijk niet zo ver van het Engels: 'Healing'. Dat weetje zorgt ervoor dat veel puzzelstukken in elkaar vallen. Niet alleen helen door heel je lijf door elkaar te schudden op pagan muziek, maar ook helen door op een eigenaardige manier terug te gaan naar de natuur en het ritme van oude culturen. De ervaring zou nog beter zijn moest het gebeuren rond een kampvuur in een bos, maar logistiek gezien is dat niet echt mogelijk. Dan maar de meest logische volgende keuze: de Ancienne Belgique.
Het startritueel heet 'In Maijan', en wat een impact heeft dit nummer. De samenkomst van de acteurs en band zijn sterk, maar het was de zang van forest witch Maria Franz die zorgde dat wij allemaal veranderden in kale kiekens met kippevel zo hard als staal. Het soort vocals doen denken aan Kulning, een soort zweedse zang dat door de maidens werd gezongen. Dit was om de schapen terug te roepen naar het dorp. Tegelijkertijd had dit soort zang ook het doel om de beren weg te houden. Geen wonder dat er geen beren in de zaal waren. Eigenlijk heeft Maria ons allemaal betoverd tot schaap en niemand had er een probleem mee.
Direct na dit ritueel begonnen ze met 1 van hun bekendere nummers 'Alfadhirhaiti'. Krijgers komen op het podium en roepen mee, afgewisseld met de zangers. Dit nummer is gezongen in oud Noors, wat nog altijd het beste te vergelijken is met het hedendaagse Ijslands. Alfadhirhaiti is een grote opbouw naar een groot dierlijk dansfeest en ik merk dat zelfs de meest introverte mensen hier niet stil konden blijven staan.
Het beste van de show vond ik Norupo. Het nummer komt van hun laatste albumen bezit een harmonie tussen Maria en haar twee achtergrondzangeressen dat onbeschrijflijk goed is en ik niet in woorden kan brengen. Ik wil het uit de lucht plukken en kussen, zo geweldig is het.
Veel van hun visuals en teksten zijn gehaald uit de Iron age, wat nog dateert voordat de vikings bestonden. Het valt ook op dat -in tegenstelling tot een paar jaar geleden- hun setup bijna volledig gestript is van elementen dat er modern uitzien. Er is hoogstens nog een microfoon te zien hier en daar. Soms gebruikten ze zelfs helemaal geen versterking door bijvoorbeeld hun krijgers samen uit volle borst te laten zingen.
Naarmate dat de show vordert klinkt het meer en meer beïnvloed door techno. Krijgers beginnen te dansen zoals hippies op een rave. Galgaldr en Hamrer Hippyer zijn tracks die zo'n dingen heel makkelijk losmaken in mensen. Niet alleen de mensen die naar de show gingen in Viking kostuum waren hier los aan het gaan.
De hele show eindigt zoals hij gestart is. Het laatste nummer stopt abrupt, waarna het inwijdingsritueel nog eens kort wordt overgedaan. Er is nog hoop bij de mensen want er brandt nog een prop lichtje op het podium. Maar het is onverbiddelijk gedaan, desondanks de howls en het geschreeuw van het publiek. Mensen hadden bloed geroken en Heilung deed hun fans bedelen voor meer. Maar het mocht niet baten, en dus trokken wij met onze staart tussen onze poten terug naar de bar voor een laatste pintje.
Setlist:
Opening Ceremony
In Maidjan
Alfadhirhaiti
Krigsgaldr
Hakkerskaldyr
Othan
Norupo
Traust
Elddansurin
Galgaldr
Hammrer Hypier
zondag 17 november, Ancienne Belgique (Brussel) | Foto's: Sven Togni