zaterdag 16 november, Palladium (Keulen)
Eerder dit jaar in april kondigde Hardcore band Stick To Your Guns twee speciale shows aan. “Excited to announce two very special shows this Nov in Germany. These will be the biggest headlining shows we’ve ever done & our only European tour dates for the rest of 2019. Would love to see you there.” Ik was niet verbaasd dat ze besloten hun grootste shows ooit in Duitsland te doen. Hoewel ik daar nog nooit een Stick To Your Guns show had meegemaakt, kende ik de verhalen van de grote Duitse hardcore- en metal scene en intense publieken. Uiteraard moést ik daarheen, and so I did.
De Amerikaanse band Rotting Out mocht de spits afbijten. Als er vier bands op het programma staan, duurt het meestal even voor het publiek wakker wordt. Dit was zeker niet het geval voor deze show. De wilde Duitse verhalen bleken te kloppen, want het duurde niet lang vooraleer er een mooie moshpit uitbrak. Hoewel de bandleden ziek waren door lange reizen en weinig slaap, gaven ze toch het beste van zichzelf en slaagden ze er 100% in om het publiek op te warmen.
Naast de meme van Deez Nuts, is er ook nog de band uit Australië. Deze jongens hebben reeds een vaste plaats gekregen in de Hardcore scene en dat bewezen ze hier nogmaals. De vibe die werd gecreëerd door Rotting Out, bleef levendig tijdens de set van Deez Nuts.
De verrassing van de avond was voor mij Lionheart. Het is een band waar ik al veel over had gehoord maar nog nooit live had gezien. Ik was blijkbaar één van de weinigen want het publiek barste helemaal los tijdens hun set. Als ik niet beter wist, zou ik gedacht hebben dat Lionheart de headliner van de avond was. Ze kregen met gemak de hele zaal mee in hun energie. De drummer werd iets té enthousiast en sloeg een deel van zijn drumstel kapot (gelukkig werd dit snel vervangen). Het harde karakter van de band werd even onderbroken door een speech van zanger Rob Watson over depressie. Een welgemeende shoutout naar deze band.
Hét moment is aangebroken. Stick To Your Guns werd met een warm en luid applaus onthaald. Zonder aankondiging begonnen ze eraan. De eerste noten van Against Them All brachten de zaal meteen in beweging. Natuurlijk werden klassiekers zoals We Still Believe, Such Pain en Empty Heads gespeeld. Ook de allernieuwste Dove and FIst kwam aanbod. Middenin de set verdween de band even van het podium. Kort daarna verscheen zanger Jesse Barnett middenin de zaal met een micro en gitaar. Een akoestisch intermezzo van drie songs (The Suspend, The Crown en The Reach For Me: Forgiveness of Self) zorgde even voor wat rust. Helaas vonden velen het nodig om tussendoor even een praatje te slaan met elkaar. Jesse kreeg het even wat moeilijk met het herinneren van zijn eigen lyrics en had wat hulp nodig om de eerste lijn van The Crown te beginnen. De korte interacties tussen Jesse en het publiek waren een fijne rustpauze voor het laatste stuk van de set inging. Met Nobody werd een geweldige avond afgesloten.
Setlist
Against Them All We Still Believe Empty Heads The Bond 3 Feet From Peace The Sun, The Moon, The Truth: "Penance of Self" Married to the Noise Doomed By You What Choice Did You Give Us? Nothing You Can Do to Me Dove and Fist Bringing You Down The Suspend The Crown The Reach for Me: "Forgiveness of Self" Left You Behind Amber Such Pain Nobody