Zowel band als fans wisten dat het maken van Renaissance Noire geen walk in the park zou worden voor Spoil Engine. Voorganger Stormsleeper (2017) werd immers bejubeld door pers en publiek en haalde behoorlijke verkoopcijfers. Bovendien is ‘the element of surprise’ een beetje weg. Wie zich de reviews voor het vorige album/shows en de interviews die ik met de band deed herinnert weet dat ik behoorlijk onder de indruk was van het contrast tussen de frêle verschijning van Iris Goessens en het verwoestende stemgeluid die deze dame op ons loslaat. What you see is NOT what you get weten we nu., we zagen ook frontvrouwen met dezelfde vocale capaciteiten opduiken in andere metalcorebands. Dat genre lijkt trouwens (ook onder impuls van Spoil Engine) een tweede adem gevonden te hebben maar de vraag rijst dan hoe ze ervoor zullen zorgen dat ze zichzelf niet vast zullen rijden in het moeras der clichés en herhaling. Ook het wegvallen van gitarist/background vocalist Bart Vandeportaele is een factor die zeker niet onderschat mag worden.
Nu, er is nog geen steenkool geweest die onder een gezonde vorm van druk niet uitgroeide tot diamant dus waarom zou dit voor Spoil Engine dan anders zijn. In hun eigen ruimte en volgens hun eigen methodes schreven Steve ‘Gaze’ Sanders en zijn kompanen het materiaal voor dit Renaissance Noire bij elkaar. Om vervolgens naar Zweden te trekken om het samen met producer Henrik Udd op te gaan nemen. Mijn persoonlijke verwachtingen naar dit album waren dan ook bijzonder hoog en ik moet zeggen, Goessens en co stellen mij zeker niet teleur.
Intros zijn voor watjes moet Sanders gedacht hebben want zonder enige vorm van waarschuwing valt R!OT uw huiskamer binnen om daar voor wat keet te komen zorgen. Geen waarschuwing over ‘doomed to die’ zoals op de voorganger. Neen, nu zijn we reddeloos verloren gewoonweg. Als zelfs de huidige generatie geen actie onderneemt buiten dan wat auto’s in de fik steken en ruiten aan diggelen te gooien tijdens demonstraties wordt het voor de toekomstige generatie(s) vrij hopeloos om de boel nog recht te trekken. Van zulk een rooskleurige boodschap worden wij nu ook niet bepaald meteen vrolijk maar laten we aub vooral niet op de boodschapper schieten. Het nummer laat meteen ook horen hoe Spoil Engine anno 2019 klinkt. Nog steeds slagen ze er bijzonder goed in om rauwe, pittige en ongepolijste metal in een modern, toegankelijk jasje te steken. Hier kan je zoveel mensen mee bereiken maar dan is hulp van bepaalde media (om een andere bepaalde radiozender niet bij naam te moeten noemen) nodig. Ook Medicine beschikt over de nodige dosis suiker om er vlotjes in te gaan, voor wie het aandurft tenminste want die weerhaakjes waarmee het aan uw trommelvlies blijft klieven moet u er wel bij nemen.
De vocals van La Goessens werden op Renaissance Noire in verschillende laagjes op elkaar gestapeld waardoor ze haar eigen backing choir creëert. Op The Hallow krijgt ze mannelijke bijstand van niemand minder dan Jeff Walker van Carcass. The Hallow is een knetterend nummer dat zo geweldig stuitert dat ze er toch in geslaagd zijn om zich na het gitaarstuk en de extreme grunts van Iris de song uit handen te laten glippen waardoor die een beetje stuurloos eindigt. Venom is toch een beetje mijn persoonlijke favoriet van dit album. Een vlammende muzikale woede-uitbarsting waarin ik het niet graag zou willen zijn die de toorn van Iris over zich heen krijgt.
In het algemeen mis ik wel een paar van die vocale kapstokpunten zoals die er op het vorige album wel waren (het ‘fuck you’ refrein of het zingen over een ‘imbecil’) maar in het algemeen is de vocale diversie van Iris Goessens er wel op vooruit gegaan. Ook haar lyrics komen op dit album verstaanbaarder naar boven.
Golden Cage is het rustige nummer dat het album een beetje in twee stukken deelt. Het is een song met een hoog soundtrack gehalte dat voornamelijk valt toe te schrijven aan het gitaargeluid.
Ik heb ooit echt eens Frostbite gehad en ik kan u verzekeren, dat gevoel is tien keer stekeliger dan wat er van dit nummer uit gaat. Wanneer u hoort hoe Spoil Engine hierop te keer gaat weet u dat u the real deal liever niet ervaart. Warzone bevat de snelheid van een heuse mortieraanval en de vocale stoten in het refrein doen mij telkens weer aan Before I Forget van Slipknot denken. Dat spacy synthesizer geluidje op The Void vind ik bijzonder goed gevonden moet ik zeggen maar ook het refrein van het nummer blijft wel hangen.
Spoil Engine bewijst zich als een referentiepunt in de hedendaagse metal en ik vermijd bewust daar de benaming ‘Belgische’ voor te zetten, want dit is metal die heden ten dage bijzonder goed aan kan slagen bij muziek- en metalliefhebbers over de hele wereld. En laat het veroveren van de wereld maar beginnen vanuit Roeselare.
Score: 90/100
Info
Release datum: 15 November 2019
Label: Arising Empire/Nuclear Blast
Producer:
Uitgaven: CD/LP/Digital
Singles
Tracklist
R!OT Medicine
The Hallow
Venom
Golden Cage
Frostbite
Warzone
No Flowers For A Pig
The Void
Storms of Tragedy
