2019 is tot nu toe al een bijzonder goed jaar gebleken voor de Belgische heavy rockscene. Zo werden er tot nu toe al een hele hoop goede albums op ons los gelaten en komen er nog een aantal aan waarvan wij toch hoge verwachtingen koesteren. Kindjes bij hun naam noemen is gelijk aan de anderen uitsluiten dus laat ons volstaan met de melding dat de West-Vlamingen van King Hiss er alvast een steengoed album hebben bijgesmeten.
Earthquaker is de opvolger van het in 2016 verschenen Mastosaurus, een album dat toen onder de lovende kritieken werd bedolven en de band kon in het zog van grote acts op tournee in zowel binnen- als buitenland. Om maar te zeggen dat de lat voor de opvolger bijzonder hoog lag. En zijn ze er met dit nieuwe album in geslaagd diezelfde lat nog wat hoger te leggen? Reken maar van yes.
Gemakkelijkheid halve steken we King Hiss wel eens in het stonerrock hokje maar dat is maar ten dele waar. King Hiss is een krak in het neerzetten van riffs die op het eerste zicht wat loom lijken maar toch wel beuken, stomen en vol schwung zitten. Bovendien bezit frontman Jan Coudron over een strotgeluid om U tegen te zeggen. Ik raad u aan om King Hiss eens live te gaan bewonderen dan zal u zelf kunnen horen dat ik niet overdrijf en zal u ook kunnen aanschouwen wat een geweldige podium présence deze man heeft.
Maar dat kan u dan best doen met de songs van Earhquaker goed in uw oren geknoopt. En dat zal niet moeilijk zijn. Als geen ander slagen ze er op dit album in om songs te brengen die niet alledaags simpel klinken maar wel over een zeer grote mate van catchyness beschikken.
De intro schept een chaos waarin duidelijk orde moet gesteld worden. En die orde krijgen we met het titelnummer dat drijft op een beukende riff en qua melodie doet denken aan Tomorrow Never Knows van The Beatles. De videosingle Revolt! begint wat aarzelend en experimenteel om zich vervolgens te ontpoppen tot een bijzonder melodisch nummer waarin ook een dijk van een gitaarsolo wordt neergezet. Desertsurfer valt meer met de deur in huis en is een betrekkelijk lichte song voor King Hiss. Voor een goede grap zitten onze vrienden ook nooit verlegen. GTWHR is een verwijzing naar en klinkt als Goatwhore. En aan wie of wat Kilmister een eerbetoon is zou ik u zelfs niet eens hoeven uit te leggen. Dus ga ik dat ook niet doen. Nèm. Bijzonder zwaar gaat het er aan toe op Monolith en Butcher, vooral in die tweede klinkt het alsof de slager maar blijft doorhakken met zijn ondertussen veel te botte mes. Zaaalig!
De geest van Alice In Chains is nooit ver weg en komt in Vomit zelfs doodleuk even op visite maar voor mij is Black Wolf één van de beste nummers van de plaat. Coudron blaft je eerst toe en laat vervolgens zijn beste grol op ons los in een geweldige zanglijn.
Sum of All Nightmares sluit dit heerlijke plaatje af. Met de slogan “I’m so fed up with the angry mob, pointing the way forward” stuurt de Jakke ons weer de wijde wereld in.
Tenzij u nog eens op het ‘repeat all’ knopje drukt natuurlijk. Hetgeen wij met plezier nog eens doen.
Score: 90/100
Info
Release datum: 1 November 2019
Label: self-released
Producer: Brent Vanneste
Uitgaven: CD/LP/Digital
Singles
Tracklist
Critical Failure (Intro)
Earthquaker
Revolt!
Desertsurfer
Monolith
GTWHR
Kilmister
Butcher
Drop Dead, Leader
Vomit
Black Wolf
Sum of All Nightmares