Je zou eeuwig kunnen blijven discussieren over de kwestie dat Babymetal al dan niet gefueled is door een grote marketing machine. Hoewel het algemeen gekend is dat grote pop artiesten vaak niet hun eigen nummers schrijven, gaat dit misschien wel nog een stap verder. K-pop en J-pop bands zijn zorgvuldig samengesteld en gecureerd door een hoop businessmannen in maatpak en de bandleden zijn doodnormale tieners die het meest geschikt waren voor de auditie.
Babymetal is ver weg van de muziek waar het grotere publiek bekend mee is. Hoewel hun backing band aan de slag gaat met zwaarder gitaarwerk en drums, blijft het nog altijd overduidelijk pop. Net zoals hun tweede album Metal Resistance bevat dit album ook nummers dat telkens beinvloed zijn door een specifiek genre. Metal Resistance had een progressief nummer, een meer thrash klinkend nummer, een bring me the horizon-achtig nummer, enzoverder. Deze keer bevat het o.a Pirate Metal (oh, MAJINAI), djent invloeden en Indische invloeden in de uitgebrachte single Shanti Shanti Shanti.
Ik had gedacht dat het album moeilijk ging zijn om door te worstelen, maar na de eerste twee overduidelijk elektronische songs verbetert het gehele album een stuk. De intro Future Metal en het nummer DA DA Dance voelen iets te artificieel en computer-y aan. Elevator Girl daarentegen maakt veel goed en begint met een vette riff dat ik nooit had zien aankomen. Het nummer In The Name Of bezit zelfs wat Rotting Christ achtige vocals, maar de drums lijken op een metal versie van het genre Raggaeton. Het is allemaal heel erg dansbaar. Het geheel klinkt als muziek geschreven op stereoids, maar als je een nummer wil horen op stereoids, acid en speed tegelijkertijd dan moet je naar Distortion luisteren. Je zou soms nog eerder willen weten wie de anonieme backing artiesten zijn, want die kunnen er ook wel wat van.
Su-metal (Suzuka Nakamoto) haar geweldig mooie stem is duidelijk nog getrainder dan in de vorige albums. Mao-metal (Moa Kikuchi) kreeg ook meer zangstukken toegewezen, en neemt meestal de screams op zich. Yui-metal heeft de band helaas verlaten door gezondheidsproblemen, dus het valt nog te zien of ze een vervanger gaan zoeken, of gewoon verder gaan met twee.
Er is veel veranderd in sound, niet onlogisch want toen ze ermee startten waren de meisjes rond de 12 jaar. Geen Hedoban of Gimme Chocolate meezingers meer. Klanken zoals in het nummer Shine en Starlight zouden vroeger nooit op hun album gepast hebben. Net zoals Kyary Pamyu Pamyu matuurt de muziek van Babymetal mee met de artiesten, maar klinkt het nog altijd in dezelfde Japanse spirit die doorgaans jonger klinkt dan wij hier gewend zijn.
Dit album is mogelijk voor fans van Amaranthe, Ninja Sex Party en eigenlijk al wie een disco/metal symbiose wel lust en geen afkeer heeft van de Japanse taal. Zoals je wel kan denken, zijn er niet veel mensen over die hun hand nu nog in de lucht hebben. Hoe poppy dit ook klinkt, de sterren moeten gealigneerd zijn met de necropolis van Gizeh eer je iemand vind die hier fan is. Toch wil ik benadrukken dat deze muziek echt wel degelijk in elkaar zit, de muzikanten zijn enorm getalenteerd en de meisjes zich telkens smijten bij de optredens. Yui-metal haar stem is enorm krachtig live, en met de nieuwe songs zal ze deze nog beter kunnen laten horen. Denk gewoon niet aan anime cringe en cavetrolls met waifu pillows en dan zul je horen dat dit best wel oke is.
Score: 75/100
Info
Release datum: 11 Oktober 2019
Label: Amuse
Uitgaven: CD/LP/Digital
Singles
Tracklist
1. Future Metal
2. DA DA Dance (feat. Tak Matsumoto)
3. Elevator Girl (English version)
4. Shanti Shanti Shanti
5. Oh! MAJINAI (feat. Joakim Brodén)
6. Brand New Day (feat. Tim Henson and Scott LePage)
7. Night Night Burn!
8. In The Name Of
9. Distortion (feat. Alissa White-Gluz)
10. PA PA YA!! (feat. F.HERO)
11. Kagerou
12. Starlight
13. Shine
14. Arkadia
