zaterdag 21 september 2019, Vorst Nationaal (Brussel) | foto's: met dank aan Rudy De Doncker
Afgelopen zaterdag ging ik vol verwachting samen met de vriendin en een goede vriend naar Vorst Nationaal voor Alice Cooper, oftewel de 'Godfather of Shock'.
Nadat we de innerlijke mens versterkt hadden, begaven we ons naar het middenplein, waar Black Stone Cherry het publiek mocht opwarmen. De heren zijn in vorm en het publiek laat zich op sleeptouw nemen tijden hun set Amerikaanse Hard Rock. Ik had hen reeds bezig gezien op Graspop, en vind hen zeker de moeite. In Europa niet de grote naam, maar dat zouden ze in mijn ogen wel moeten zijn. De erg strakke set blijft boeien. Tussen hun eigen songs hoor ik ook, naar het einde van de set toe, enkele stukjes van Purple Haze. Best leuk.
Na een korte changeover was het aan de act waarvoor iedereen naar Vorst was gekomen.
De 'Godfather of Shock' himself, Mr. Alice Cooper. Zonder hem geen Marilyn Manson, Rob Zombie en vele andere.
We worden verwelkomd in zijn nachtmerrie kasteel door de 2 gitaristen, de bassist en drummer waarna Alice zelf de poorten open beukt op de tonen van Feed My Frankenstein. Het tempo blijft strak met opeenvolgend No More Mr. Nice Guy, Bed of Nails, Raped and Freezin’ en nog een rits andere kleppers. Het publiek laat zich dankbaar meevoeren in de nachtmerries van Alice. Deel 1 wordt afgesloten met klassiekers zoals I’m Eighteen, Billion Dollar Babies en Poison. Dit alles met als achtergrond een kasteel dat op gezette tijden wordt aangevallen door de gitaristen.
Dan is het tijd voor een gitaarsolo van de immer ravissante Nita Strauss: wat een verschijning op het podium, en wat een talent.
Alice heeft zich ondertussen omgekleed in een bebloed hemd, en we gaan gewoon verder waar we gestopt waren. Deel 2 is heel gevarieerd met een instrumentale versie van Devil’s Food, gevolgd door een ode aan de zwarte weduwe dat eingigt met een drumsolo van Black Juju.
Nadien volgen nog strakke versies van Steven en Dead Babies met zombie-baby’s die Alice aanvallen. Tijdens I Love the Dead wordt Alice in de dwangbuis gedwongen door een creepy verpleegster en wordt hij onthoofd op een heel theatrale manier. Natuurlijk herrijst Alice en sluit hij de reguliere set af met Escape en Teenage Frankenstein.
Het publiek vraagt bisnummers, en de band en Alice gaan graag in op dit verzoek.
Mr. Cooper heeft ondertussen een andere outfit en komt terug de poorten van zijn kasteel uitgestormd, op de tonen van Under My Wheels. De finale hoort vanzelfsprekend toe aan School's Out, incl. een stukje Another Brick in the Wall. Het kind in Alice Cooper komt naar boven wanneer hij de balonnen die boven het publiek zweven doodleuk stuk prikt. Rest er nog net de tijd om kort de muzikanten voor te stellen en dan is de 'school' definitef uit..
Tijdens onze rit terug huiswaarts zijn we het roerend met elkaar eens: Alice blijft de meester.
Setlist
Feed My Frankenstein
No More Mr. Nice Guy
Bed of Nails
Raped and Freezin'
Fallen in Love
Muscle of Love
He's Back (The Man Behind the Mask)
I'm Eighteen
Billion Dollar Babies
Poison
Guitar solo Nita Strauss
Roses On White Lace
My Stars
Devil's Food (band only)
Black Widow (Black Juju drum solo)
Steven
Dead Babies
I Love the Dead (band only)
Escape
Teenage Frankenstein
Encore
Under My Wheels
School's Out