Norman wie?
Wel, Norman Rockwell was een Amerikaanse kunstenaar en illustrator die van de jaren ’20 tot ’70 gekend was als de spiegel van de Amerikaanse kultuur. En dan is direct duidelijk waarom Lana Del Rey voor haar nieuwste album hem als inspiratie gebruikt. Op de cover van het album zien we Lana op een zeilboot met Duke Nicholson, kleinzoon van…
Ondertussen al het zesde album van de indie popster, maar verwacht geen poppy hits als Videogames of Summertime Sadness. NFR!, zoals het album al genoemd wordt, is allicht het meest intieme en eerlijkste album van Lana Del Rey. Meer dan een jaar werd eraan gewerkt, getuige daarvan de singles Marine Apartment Complex en Venice Bitch die in september 2018 al het daglicht zagen. Doorheen 2018 en 2019 werden er stukjes tekst verspreid via Instagram en andere sociale media. Een zacht en romantisch album is het geworden al doet de openingszin ons heel anders vermoeden. “Goddamn manchild/You fucked me so good that I almost said ‘I love you’ ” en later in hetzelfde nummer komt de gekende humor van Lana aan het woord, “Why wait for the best when I could have you?”. Productioneel blijft Del Rey ontzettend sterk, met oa Jack Antonoff en Rick Nowels als medeproducers, zijn de arrangementen indrukwekkend. Misschien op het eerste zicht minder imponerend aangezien het lijkt of er minder gebeurd, maar de lagen blijven bijna ontelbaar, violen, cellos, vibrafonen, noem het maar op. Maar de basis blijft toch piano en gitaar. Doin’ Time is een cover van Sublime, een Ska-Punk band uit California, waarvan Lana een melancholische donkere versie brengt zonder af te wijken van de funky beat van het origineel. Hiermee herdenkt ze het tragische einde van Bradley Nowell die op 28 jarige leeftijd overleed in een hotel na een heroïne overdosis. The Greatest is misschien juist dat, de beste song die Lana ooit schreef, over de bosbranden in California en de sarcastische zin “the culture is lit and I’ve had a ball”. Het is allemaal net iets eenvoudiger, helemaal rond haar gebouwd in tegenstelling tot Lust For Life dat vol stond met guest appearances. De lichte reverb op haar stem doet me denken aan Hope Sandoval uit haar Mazzy Star tijd. Gelukkig is dit donkere lied niet het einde van de plaat en volgen er nog drie tracks die het einde verzachten. Ze laat ons wel achter met de lijn “Don’t ask if I’m happy, you know that I’m not, But at best you can see I’m not sad.” Ook opvallend de verschillende manieren waarop de titels geschreven zijn. Sommige song zijn in “title case” andere in “sentence case” en hope is a dangerous thing for a woman like me to have - but I have it all is helemaal zonder hoofdletters geschreven. En natuurlijk het uitroepteken in de naam van het album. Lana Del Rey heeft het populistische deze keer volledig achter haar gelaten om volledig haar ding te kunnen doen. Of alle fans daar even blij mee zijn is een andere vraag. Zij die Lana kennen en begrijpen allicht wel, de grote massa allicht net iets minder.
(Sven Togni)
NME "The way she balances and embodies them on this well-rounded record is nothing short of stunning" 5/5
Guardian Music "Del Rey goes back to her well of swooning melodies, twanging guitars, Twin Peaks-ish Americana and cinematic ballads about women in love with ne’er-do-wells" 3/5
Time Magazine "Is Lana Del Rey's Darkest—And Greatest—Album Yet"
Score: 84/100
Info
Releasedatum: 30 augustus 2019
Label: Polydor, Interscope
Producers: Jack Antonoff - Lana Del Rey - Rick Nowels - Andrew Watt - Happy Perez
Uitgaven: CD / Vinyl / Exclusive 2xVinyl by Urban Outfitters / Digital
Singles
Tracklist
1 Norman fucking Rockwell
2 Mariners Apartment Complex
3 Venice Bitch
4 Fuck it I love you
5 Doin' Time
6 Love song
7 Cinnamon Girl
8 How to disappear
9 California Lyrics
10 The Next Best American Record
11The greatest
12 Bartender
13 Happiness is a butterfly
14 hope is a dangerous thing for a woman like me to have - but i have it