top of page
John Van de Mergel

5 x Belgisch Beton | 2019/04


Elke maand 5 degelijke Belgische 'betonbands' met hun nieuwe release vermelden? Is dat überhaupt mogelijk? We gingen in september 2018 de uitdaging aan en slagen er op vandaag nog steeds in.

Tips zijn altijd welkom.

Voices Of The Void

03-05-2019 self released

Beluister: Blood and Candy

Ah zo, de heren Coudron (v), Combes (g, b), Vandromme (g) en Vandewalle (d) willen meespelen met de grote jongens! Geen probleem, maar dan geen misplaatst nationaal gevoel hier, geen extra punten omdat het Belgen zijn. Ze zouden het ook niet anders willen, toch? Laat ons dus Tool, Soen en zelfs Wheel als referentie nemen. Behoort Carneia tot deze top? Natuurlijk (nog) niet, maar ze nestelen zich met hun vierde album wel mooi als een Alternative-/Post-Metal subtopper. Je kan Voices Of The Void eigenlijk opdelen in twee luiken. Het éne bestaat uit de iets meer toegankelijke nummers met een catchy refrein. Songs dus die zich vlot in het gehoor nestelen en nog moeilijk uit je hoofd te krijgen zijn. Ik spreek dan over The Making Of The Universe, Blood And Candy en The Hangman. Typisch voor het genre leggen een stuwende bas en gevarieerd drumwerk een schitterende ritmische bodem. De gitaren zorgen voor laag gestemde, ruwe riffs en hooks waarbij het soleren tot een absoluut minimum blijft beperkt. Waar Carneia het meest verschilt met bovengenoemde bands is het geluid van Jan Coudron. Geen heldere, soms ijle, passages maar een 'klassiek' geschoolde ruwe power stem. Verklaar me knetter, maar ik hoor een kruising tussen de jonge (véél minder nasale) Klaus Meine en een Franky DSVD. Nog een verschil is dat de West-Vlamingen hun nummers niet té complex (Prog) maken en eerder ruw en bijtend zijn, zij het dan wel gelaagd, donker en erg dynamisch. De frontman (ook gekend van King Hiss die eveneens een nieuw album uitbrengen later dit jaar) zoekt echter hier en daar meer extreme regionen van zijn bereik op en dat voor het eerst bij Blood And Candy waar hij zwaar gaat grunten. Een tweede reeks songs maken dit album extra interessant. Black Coffee is een loodzware sleper met dreigende rustpunten en enkele tempowissels: een ware aanslag op de nekspieren alsook je ziel. Shadow Man lijkt dan weer geïnspireerd door Primus: een prettig gestoord terugkerend gitaarrifje, een bijna dansbare beat en zachte vocalen zorgen voor een leuke adempauze. Broodnodig want dan slaat Alter Ego genadeloos toe. Wat een monster is dit zeg: heavy as shit, dark as night, strakke riffs rechtuit de betere djent en ....een stem die opborrelt uit de diepste gedrochten van de onderwereld. Hier worden de invloeden uit extreme metal vol uitgespeeld en dat resulteert in een uppercut van formaat.

Van het rustige Anthem For The Wasted krijg ik het warm nog koud en Epilogue is een instrumentale afsluiter die wat Industrial begint om over te gaan in de stevige riff.

Opnieuw een ferme stap vooruit dus voor Carneia, die je ab-so-luut live aan het werk MOET zien. Zoals ze zelf meegeven: geen licht verteerbare brok, maar eerder een 8-gangenmenu voor de fijn proevende muziekliefhebber.

Casting Shadows

06-04-2019 self released

Beluister: Casting Shadows

Predatoria staan, sinds 2004 reeds, voor allesverwoestende Death Metal. Zware riffs, een likje groove, verpletterende melodieën gedrenkt in melancholie en teksten gebaseerd op waargebeurde oorlogsverhalen. Logisch ook gezien de heren uit Leopoldsburg komen en opgegroeid zijn met oorlogsmachinerie voor hun neus.

"Predatoria vuurt de ene na de andere beuker op de luisteraar af, waarbij de band het perfecte evenwicht gevonden lijkt te hebben tussen brutaliteit en melodie." dixit Ashley Bickx van Amped-Up. Wij kunnen dit enkel maar beamen.

De Limburgers krikken met Casting Shadows hun niveau op alle vlakken op en overstijgen hiermee het 'nationale' wanneer het om old school Death Metal gaat.

Asylum Of The Damned (EP)

12-04-2019 self released

Beluister: Apocalypse Now

STG ontstond begin 2018 toen Benny (v) en Jooren (d) hun oude band verlieten en Daan, Jeroen en Timi hun pad kruisten. Slechts 2 demosongs en een try-out show waren nodig om de optredens in BE, NL en DE aan elkaar te rijgen. In eigen beheer (tiens) is nu hun eerste EP verschenen met 5 nummers. Death Metal met een infusie Black Metal en melodische stukken wil zeggen: verschroeiende blastbeats, grunts en screams en riffs die het uiterste van je nekspieren vergen,

Het lijkt wel alsof ons landje bulkt van talentvolle extreme metal bands en met STG krijgen we er nogmaar eens eentje bij.

Hunter

27-04-2019 self released

Wanneer je deze 5 aan het werk hoort, dan denk je dat de tijd is blijven steken in de beginjaren '80, toen de NWOBHM hoogtij vierde, de twin guitars de melodielijnen domineerden, de solo's je om de oren vlogen en de zangers het uitschreeuwden alsof hun broek te nauw zat (wat meestal ook het geval was). Traditionele, krachtige Heavy Metal dus, wars van alle trends en best goed gebracht. Fans van de jonge Iron Maiden, Judas Priest, de vroege Manowar en zelfs Metal Church zullen vingers en duimen aflikken. Bijna niet te geloven dat tussen al het extreme geweld er toch nog groepen bestaan die naar dit genre teruggrijpen. Respect hiervoor.

The Ignorant One

27-04-2019 self released

Beluister: World Of Tyrants

Vijf jonge snaken uit Mons en Valenciennes serveren ons op hun debuut kwalitatief erg sterke Deathcore. Bijna niet te geloven dat deze band pas in 2015 het levenslicht zag, live de hort op mocht met o.a. Aborted en Komah, Rock or Ride mocht openen in 2016...om er dan 2 jaar tussenuit te knijpen omwille van persoonlijke redenen. Het gaf hen i.i.g. de tijd om te werken aan The Ignorant One, waarmee ze de opgeluchte fans méér dan belonen voor hun geduld.

Op z'n minst deftig beluisteren, om dan aan te schaffen!

Jouw nieuwe worp moet in ons volgend overzicht worden vermeld? Stuur ons dan snel een email!

bottom of page