Ik verduidelijk even. Wanneer je 17-jarige dochter absoluut naar een concert van Boef en/of Josylvio wil, dan hoop je als Rock/Americana liefhebber dat beide heren mooi ten Noorden van onze landsgrens blijven, of zoals in het verleden hier enkel wat 'clubs' aandoen. Wanneer plots het bericht komt dat Boef naar Antwerpen komt, op een zaterdagavond, voor een optreden in Trix, dan denk je...DANG, ik hang! Want hoedanook ben je chauffeur - je stuurt de jongedame en haar beste vriendin niet zomaar met de trein daarheen, klimaatmarsen ten spijt - en ben je ook ter plaatse. Dan heb je de keuze: je blijft veilig en netjes in het café wachten tot alles afgelopen is, of je doet een poging een pers-/fotopas te krijgen om het concert mee te maken en een verslag te pennen. Guess what? Yep, het werd dat laatste, met dank aan het management van de straatrapper. Tijd om mijn (niet bestaande) kennis van de 25-jarige bij te schaven en me met een open geest en twee tienermeiden als gezelschap het hol van de leeuw in te wagen. Boef...wie? Boef is de artiestennaam van Sofiane Boussaadia (Aubervilliers, 28 februari 1993). Hij is een Nederlandstalige rapper en vlogger met de Franse nationaliteit. Binnen een jaar na zijn start in 2015 behoorde hij na Lil' Kleine en Ronnie Flex tot de populairste rappers van Nederland. Na zijn debuut Slaaptekort bracht hij eind december 2018 zijn EP 93 uit...vanzelfsprekend met het label 'Parental Advisory/Explicit Content'! Want Boef is nu eenmaal een stoere jongen die geen blad voor de mond neemt en hierdoor reeds enkele keren in opspraak kwam. Hij krijgt dan ook ten gepaste tijde 'tegen zijn tanden', schikt zich al dan niet en...het (straat)leven gaat gewoon door. Zijn fans blijven hem door dik en dun steunen en zijn populariteit neemt enkel maar toe. Boef staat bekend om zijn punchlines die elkaar in rap tempo opvolgen. Dit doet hij naar eigen zeggen om mensen na te laten denken over wat hij zegt. Zo zorgt hij ervoor dat de luisteraars vaker zijn nummers moeten luisteren voordat ze alles begrijpen. In een interview met 101 Barz van februari 2016 prijst Monsif, een van Boefs vaste producers, het karakter van Boef. Daarnaast is hij onder de indruk van de gigantische woordenschat van de rapper. Nadir van Zonamo Underground noemt Boef een perfectionist en ziet dat als de reden van het succes van Boef. Voor Boef zelf is zijn geloofwaardigheid een van de belangrijkste dingen. (Bron: Wikipedia, want Boef heeft geen eigen website)
Het concert "Eindelijk tot de essentie", hoor ik jullie nu denken. Eerst nog even het voorprogramma uitzitten. Twee rappers onder de naam Vic9 doen wat ik van rappers verwacht: de hele tijd heen en weer lopen en...rappen. Misschien niet slecht voor de liefhebber, voor mij echter te cliché om te kunnen boeien. En dat zeg ik met alle respect voor de heren. Ik zou het zelf niet kunnen. Een goede jeugdvriend vertelde me onlangs hoe een sterke setlist in elkaar zit: je komt binnen met een 'bang', kwestie van meteen de aandacht te pakken, je bouwt op naar een eerste hoogtepunt waarna je gerust wat mag experimenteren, om dan naar het einde toe naar een nieuw hoogtepunt toe te werken...en zo je platen (of merch) te verkopen. Check, check en dubbele check!
Wanneer het licht uitgaat komen onder luid gejuich van een uitverkochte Trix 4 ongure figuren in zwart gekleed, met bivakmuts en machinegeweer in aanslag, het podium op. Een vijfde in zelfde outfit begint te rappen tot plots (het geluid van) een kogelregen hem neervelt en Boef, helemaal in wit gekleed, uit de coulissen opduikt. Het gegil vanuit de zaal is zo luid dat ik me half verschrikt omdraai en mijn ogen bijna niet kan geloven: dit zijn zowaar Beatles toestanden! Van binnenkomen met een 'bang' gesproken. Boef heeft meteen 'zijn' publiek mee en begint aan een regelrechte triomftocht. De ene 'hit' volgt de andere op, in een razende vaart want de nummers zijn kort en het optreden duurt 'slechts' een uur. Maar wat een uur, bomvol sterke beats en die reeds vermelde punchlines. Hij doet me af en toe qua power en agressiviteit aan Eminem denken en ook al ligt deze muziek me niet, van power en een portie agressie in muziek hou ik wel. Ook van een artiest die weet wat performen is en zijn publiek waar voor hun geld biedt. Want dat doet deze jongen uitstekend. Getuige de zelden aflatende intense feedback die ik vanuit mijn rug - ik sta in de fotopit - over me heen richting het podium voel gaan. Een groot podium dat Boef helemaal alleen bespeelt, op een 'knoppendraaier' in de achtergrond na. Je moet het maar doen. En jawel, de fans zijn jong, voornamelijk tieners en twintigers en die beleven alles nu eenmaal een stuk heviger dan wij ouwe zakken. Neemt niet weg dat het dak er geregeld af gaat en de sfeer van begin tot einde top en dikke fun is. Voor wie vooringenomen is en/of niet aandachtig luistert, lijken de teksten hier en daar geweld te promoten. Boef verduidelijkt erg snel aan wie het niet heeft gesnapt: "Dit is een kunstvorm man, ik vertel hoe het er op straat aan toe gaat. Wapens en geweld zijn NIET cool, laat me dit even duidelijk stellen". Boodschap begrepen en het feestje kan weer verder gaan. Of er geëxperimenteerd is kan ik niet zeggen, daarvoor ken ik het repertoire niet goed genoeg. Een volgend, erg slim gezien, hoogtepunt komt wanneer twee kids het podium op mogen om samen met hun idool Krantenwijk te brengen. Ze moeten wel de tekst helemaal kennen geeft Boef hen nog mee, of de vlieger gaat niet op. Niet alleen loopt alles tekstueel vlekkeloos, één van beide heeft bovendien al moves een patser waardig. Het publiek geniet en ik kan een brede smile niet onderdrukken. Of hij uiteindelijk platen/merch verkoopt? Voor Habiba komt hij met ontbloot bovenlijf het podium op en jaagt zo de temperatuur in Trix nog even extra de hoogte in. Nadien staat de merch stand bomvol.
Ik praat nog even na met enkele jonge fans, twee héél jonge fans en twee papa's: Boef is authentiek, hij spreekt de taal van de jongeren (tieners vooral dan), begrijpt hun leefwereld en geeft die voor een stuk goed weer (OK, de meerderheid komt niet uit de goot zoals de jongeman zelf, maar jullie begrijpen wel wat ik bedoel) én...hij schrijft verdomd sterke beats en teksten, ook al komt de muziek uit een 'doosje', daar heeft enkel de papa wat moeite mee, niet echter zijn piepjonge dochters die hun 'ouwe' oprecht verbaasd aankijken.
Liefste dochter en beste D. (je weet wie ik bedoel), jullie hadden gelijk, Boef is goed! Ben ik nu fan en verlang ik naar meer? Niet overdrijven hé! Ik hoop nu oprecht dat toch Josylvio mooi ten Noorden van onze landsgrens blijft, of zich beperkt tot wat 'clubs'. Maar ik ben wel héél aangenaam verrast en heb genoten van dit concert.
Of een publiek zich kan amuseren met een gsm als verlengstuk van de arm? Bekijk het hier en oordeel zelf.
zaterdag 26 januari 2019, Trix (Antwerpen, BE) | Foto's en tekst: John Van de Mergel