Dinsdag 27 november, Melkweg, Amsterdam
Bier en baarden, dat is het eerste dat mij opvalt als ik de grote zaal van de Melkweg binnenstap op een stormachtige herfstavond in Amsterdam. Dit is de eerste keer dat ik Clutch live ga zien en ik besluit mij er volledig in te storten. Tussen opgetogen fans sta ik vooraan tegen het podium gekleefd. Met goedkeurend gejuich wordt de band onthaald, waarna ze direct Vision Quest inzetten van het in september verschenen album Book of Bad Decisions.
De sfeer in de zaal is opgetogen, maar hoewel zanger Neil Fallon gelijk op volle kracht aftrapt moet het publiek nog even op gang komen. Clutch is al meer dan 25 jaar actief en dat verklaart misschien wel waarom de bandleden zo goed op elkaar ingespeeld zijn. Drummer Jean-Paul Gaster is de niet zo stille kracht die de uptempo rocknummers zeer strak aan elkaar weet te spelen. Samen met dat van Neil dendert zijn geluid het podium over, begeleid door het gitaar- en basgitaarspel van Tim Sult en Dan Maines. De afgeladen zaal komt al snel meer tot leven. Met ieder nummer zwelt het enthousiaste gebrul aan. Dit concert is het eerste in hun Europese tour. Neil Fallon verteld dat er tijdens de vlucht naar Nederland een baby aan één stuk door heeft gehuild en zegt: “That baby was me, but I am alright now, nothing beer can’t solve”.
Bier, baarden, bas en beuken dus. Maar Clutch is meer dan dat. Hun geluid is een mix van rock, blues, punk en metal en valt misschien het beste te omschrijven als ‘country goes wild’. Fans die ik spreek omschrijven Clutch als decent rock. Deze fusion van stijlen zorgen er hoe dan ook voordat hun muziek absoluut niet verveeld. Naast nummers van het nieuwe album Book of Bad Decisions speelt Clutch vanavond veel klassiekers. Dit geeft mij een goed beeld van hun sound door de jaren heen. Gitaar en vocals overheersen. Er is duidelijk geëxperimenteerd met instrumenten en verschillende muziekstijlen. Ondanks die diversiteit weet Clutch een eigen geluid neer te zetten dat plezierig en interessant is om naar te luisteren. Als ik om mij heen kijk zie een bont gezelschap dat meezingt, danst, mosht en bovenal geniet van een goede show. Hoewel Tim Sult en Dan Maines de nummers muzikaal dragen met krachtige riffs, is het Neil Fallon die met zijn rauwe stemgeluid en onvermoeibare sprongen alle aandacht naar zich toe weet te trekken. Hij zingt, rockt, maakt contact met zijn fans en deelt high fives uit die hij omschrijft als het outreach program van de band. Wanneer hij al heupwiegend aankondigt dat het tijd is om los te komen, danst en zingt een groot deel van het publiek mee met Hot Bottom Feeder. Wanneer Clutch na een luidruchtig verzoek om een toegift DC Sound Attack inzet, ben ik geïntrigeerd door de combinatie van hard rock met een mondharmonica en koebel. Slechts eenmaal wordt ik afgeleid door een enthousiaste concertganger op klompen. Er wordt geschreeuwd, gestampt, gemosht en Neil Fallon bewerkt zijn koebel vol overgave. Ik geniet volop van dit originele nummer met pakkende gitaarriff. De energie die Clutch met hun optreden neerzet werkt aanstekelijk, ik verlaat de zaal energieker en vrolijker dan ik bij binnenkomst was. Een muzikaal mooie prestatie!
Clutch tourt deze maand nog door Europa en staat op 16 december in concertzaal Ancienne in Brussel. Begin 2019 touren zij verder door de Verenigde Staten.
Setlist
01 Vision Quest 02 Crucial Velocity 03 Spirit of 76 04 The Mob 05 Barbarella 06 Regulator 07 Prison Planet 08 Spacegrass 09 Cypress Grove 10 How to Shake Hands 11 Ghoul Wrangler 12 Hot Bottom Feeder 13 Earthrocker 14 Elephant Riders 15 DC Sound Attack