16 november 2018, Ancienne Belgique (Brussel)
Ik stond dit jaar reeds 6x in de Ancienne Belgique, waarvan 3x in de Club. Op één na waren het stuk voor stuk schitterende concerten. De Club blijft voor mij dè stek om (jonge) rockbands te zien zweten, voluit te zien gaan tot ze er zowaar bij neervallen én zowel letterlijk als figuurlijk dicht bij het publiek te staan. De drie IJslanders checkten alle boxen...en méér.
Dat de jonge band twee gezichten heeft werd snel duidelijk. Van start gingen ze nog voorzichtig met een nummer van hun laatste album Gateways (lees hier onze bespreking). De oude Rush is nooit ver weg, ook al blijven hun songs minder complex én een heel stuk korter natuurlijk. Een glimlach op mijn gezicht omwille van de herkenning, tot ik een Zweed - leeftijdsgenoot van me zo blijkt - die hen reeds jaren volgt hoor opmerken: "Wacht maar tot ze aan hun 'oudere' nummers beginnen, dat is tenminste rock&roll". En ja, van bij Crazy Horses, en dat gedurende drie nummers, gaat de trein serieus aan het rollen...en zie je de fans uit hun dak gaan. Ik kijk wat verbaasd om me heen: niet enkel 45+ generatie, maar ook de talrijk aanwezige jonkies én best goed ogende jongedames, headbangen stevig mee en er vormt zich zowaar een kleine moshpit!? Klassieke Hard Rock is het, met vanzelfsprekend vette blues invloeden, en dat wordt duidelijk gesmaakt. Het krachtige, gevarieerde drumwerk van Stefàn Ari stuwt die nummers als het ware recht vooruit. On The Run geeft ons de tijd om wat terug op adem te komen, maar lang duurt dat niet, zeker wanneer het compromisloze Babylon uit de speakers knalt en iedereen luidkeels het refrein kan meezingen. Het zweet spat van het podium, de vuisten pompen en de haren (niet de mijne) klieven door de lucht. Cocaine Sally doet er nog een schep bovenop: ik bevind me precies op een concert van The Stooges. De Zweed naast me kijkt me aan, een grijns van oor tot oor. Jawel, ik heb de boodschap van eerder begrepen. Innerverse en Farewell gaan wat meer de psychedelische toer op. Óskar Logi (g, z) tovert opnieuw de meest fantastische solo's uit zijn mouw: steeds functioneel en nooit navelstaarderij. Hij en Alexander Örn (b) blijken bovendien over een aanstekelijke portie (soms droge) humor te beschikken, iets dat de band tussen de groep en hun fans extra versterkt. Wanneer Logi aankondigt dat ze nu één van de grootste songs uit de geschiedenis van Rock zullen spelen, volgt het antwoord vanuit de zaal snel: Expand Your Mind (check de video)! "Take a trip with me" gebied de zanger/gitarist en iedereen gaat maar al te graag op die uitnodiging in: de Club kolkt! Als toegift krijgen we The Chain, een niet zo geslaagde cover ook al blijft de sfeer erin. Eindigen doen we met een zoveelste vette, blues infused rocker. Luid applaus volgt en ik zie enkel stralende gezichten om me heen. Logi, Örn en Ari mengen zich meteen onder hun fans en nemen ruim de tijd voor een babbel, véél foto's en handtekeningen. Van sympathieke jonge rockgoden gesproken.
Setlist Set Your Sights Crazy Horses Let Me Be Midnight Meditation On The Run Reset Babylon Cocaine Sally Innerverse Farewell Reflections Carousel Expand Your Mind (bis) The Chain (Fleetwood Mac) M.A.R.S.W.A.T.T.