‘The King Descends’
Marcus King en zijn 'hof' leveren met Carolina Confessions het op een haar na perfecte album af.
Op een haar na, simpelweg omdat wij als modale muziekliefhebber die perfectie niet aankunnen. De geniale 22-jarige heeft zoveel muzikaliteit in zijn kleine teen dat het pijn doet. Niet omdat hij zich boven de gewone sterveling verheven voelt, maar enkel omdat hij er zo bescheiden bij blijft, treedt hij ons een stuk tegemoet. Hij heeft 10 bovenaards mooie nummers gepend die stuk voor stuk binnen een vast patroon blijven, nooit écht de 6' overschrijden, ruimte geven aan alle muzikanten én bomvol sterke ideeën zitten...teveel om hier op te noemen zelfs. De ritmesectie: subliem. De blazers: subliem. De keys: subliem. De stem en het gitaarspel: subliem, zonder ook maar ergens aan navelstaarderij te doen. Dat siert de man.
King put uit een rijke muziekgeschiedenis en de invloeden zijn duidelijk hoorbaar: een streepje rock, een snuifje country, een scheut funk en veel soul, héél veel soul. Jarenlang heeft hij geluisterd naar en geleerd van de 'meesters' in diverse genres. Het lijkt er bovendien op dat hij dagelijks wel ergens op een podium staat, zij het met zijn eigen band, solo of als gastmuzikant. Op die manier heeft hij zich in zijn vak geperfectioneerd en blijft hij dat doen, elke dag opnieuw. Dat vele harde werk, gecombineerd met zijn immense talent, leidde ertoe dat hij reeds vandaag met beide voeten stevig tussen zijn leermeesters staat, hij één van hen is.
Ik zou hier nu elk nummer apart uitgebreid kunnen bespreken, maar zou gelijk elk nummer tekort doen. Wanneer je als échte muziekliefhebber nog niet hebt begrepen dat je deze schijf meteen 'moet' aanschaffen, dan heeft elke verdere letter geen zin. Ren je nu als de gesmeerde bliksem richting je lokale platenboer, of heb je Carolina Confessions (vanzelfsprekend) reeds in huis....ook dan is elke bijkomende letter overbodig.
Heeft The Marcus King Band met deze derde full release dan niet het perfecte album afgeleverd? Absoluut....en neen, simpelweg omdat wij als modale muziekliefhebber de perfectie niet kunnen vatten. Iemand nam de woorden 'album van het jaar' in de mond. Ik zei "Misschien nog wat voorbarig.". Na een paar dagen zowat onafgebroken luisteren stuur ik bij: Carolina Confessions vecht het momenteel met Purge (het debuut van Louise Lemón) uit om die titel binnen te rijven. En dit is dan mijn laatste bekentenis...voor vandaag.
Toppers: zie 'Tracklist'
Score: 95/100
Info Releasedatum: 05 oktober 2018 Label: Fantasy Records Producer: Dave Cobb Singles: Welcome 'Round Here Homesick Where I'm Headed
Uitgaven: LP, CD, Digital website
Tracklist: Confessions
Where I'm Headed
Homesick
8 A.M.
How Long
Remember
Side Door
Autumn Rains
Welcome 'Round Here
Goodbye Carolina