Toen we op duurzame wijze de zaterdag bus 53 richting Leffinge namen viel ons helemaal vooraan de blonde aanwezigheid van zanger Daan Hafkamp (AARDE AAN DAAN) op, hij koos blijkbaar ook voor deze veilige manier van reizen en was (raar maar waar) net als wij juist op tijd voor zijn gig op het BUSKERpodium bij de zonovergoten kerk. Een korte set, op een beetje een ondankbare locatie, want rechts hoorde je het grote gitaargeweld van Tubelight opkomen, terwijl links het prettig gestoorde wandelend orkest DIE VERDAMMTE SPIELEREI verscheen. Doch de kwieke Daan liet zich niet imponeren en gaf het publiek een heel kort overzicht van zijn kunnen (met “drink van mij” ontdekten we tevens weer een heerlijke zin)...een te volgen man dat is zeker.
We hadden trouwens TUBELIGHT aangeklikt om mee te beginnen in de Kapel waar we dus binnenliepen in een set die reeds 15min. aan de gang was. We hoorden een vleugje “velvet underground”, we luisterden naar lekkere repeterende riffs en een punky sound, maar zagen toch ook een vermoeide blik in de ogen van Lee Swinnen. Een late nacht gehad? Te vroeg op de middag? In ieder geval nog niet echt goed bij stem over de hele lijn om ons volledig te kunnen overtuigen, ondanks onze sympathie voor de “Axel Merckx” van de muziekwereld.
Wie ons wel volledig van de sokken blies was PORTLAND in de zaal, eveneens vroeg in de namiddag, met buiten een nog steeds fel stralende zon, doch voor een bijna volgelopen zaal begon Jente Pironet solo en heel erg ingetogen aan de dromerige set. Na het invallen van de rest van de groep lieten zij een muur van behaaglijke warmte, samenzang (Sarah Pepels) en empathie over ons neerdalen. Tijdens het afsluitende “Pouring Rain” bedacht ik dat we terecht fier mogen zijn op PORTLAND in dit (voor minimaal 30%?) ROT OP LAND. Het gelaagde gitaargeluid en de speelstijl van Jente hadden mij trouwens ook al enorm kunnen bekoren tijdens de preselecties van de Rockrally dit jaar (in Brugge en Gent) toen hij ook daar een mooie rol opeiste binnen de pittige band THE WALTZ.
Wie ook uit diezelfde Rally kwam is EMY, de bronzen medaille 2018 stond op het BUSKERpodium waar we op weg naar de kapel toch even halt voor hielden. In haar gekende stijl, doch ook lichtjes geteisterd door een teveel aan omgevingslawaai ( maar dat is “busken” altijd ?) gaf ze ons naast 2 eigen sprankelende nummers, ook nog de cover van B.Dylan (“One More Cup Of Coffee”) mee...lekker spul!
Waardoor we even later HILARY WOODS in de kapel zeker niet veel beter bevonden, het kan aan mij liggen, maar ik ben niet zo gek van het gebruik van “loops”, en al zeker niet op een elektrische piano. Ook op gitaar kon deze Ierse schone ons niet echt overtuigen waardoor er misschien rond 19u30 een gaatje kwam in het vooropgestelde programma in de kerk. Er sneuvelden zeker nog twee acts (Boy AZOOGA in de zaal en CABBAGE in de kapel) omdat we eerst iets gingen eten vooraleer de O-L-V- kerk in te duiken voor de eerste twee sessies van DUYSTER...
Duister was het in ieder geval niet daarbinnen, we hadden zelfs een iets te goed zicht op het verval binnenin...maar de muziek was hier vandaag even de centrale gast en dat begon heel sterk met BRAM VANPARYS, (Bony King Of Nowhere). Vanaf de eerste noot droop het talent en de emotie van de dringend te renoveren muren. Wanneer je de ogen sloot verdween je pas echt in het duister en kon je het heerlijke getokkel van Bram, begeleid door een zachte, indringende percussie nog beter laten binnenkomen...wat jammer dat deze sessie zo kort was!...maar wij gaan zeker morgen naar de zaal voor meer!
Niet alleen ik verkoos om te blijven voor de tweede (terwijl Eppo en Ayco lekkere lazy plaatjes draaiden) gast van de vooravond. BERT DOCKX (FLYING HORSEMAN), kwam er covers brengen op geheel eigen wijze. Uit het interview vooraf bleek dat vooral de mensen rond hem erop wezen dat er een plaat in zat en afgaande op wat we hoorden tijdens “Albatros”( Fleetwood Mac) en “I’m On Fire” (Bruce Springsteen) zouden die wel eens gelijk kunnen hebben. Er zit zeker een lijn in zijn werk en de woede in de ogen tijdens enkele flinke uithalen op de gitaar is zeker en vast oprecht, wat alvast voor een aparte “DOCKX” invalshoek zorgde.
Na wat (na)zwalpen door de Dorpstraat trok ik het overvolle café in om op voldoende afstand te ontsnappen aan de slechte adem van BAD BREEDING. Ik hoorde strepen fugazzi en pittig gitaarwerk waaruit bleek dat pure pareltjes soms in een heel klein (café)hoekje te zoeken zijn.
Door Hilary (WOODS, in de kerk) even aan ons voorbij te laten gaan konden we toch nog naar BOB LOG III in de Kapel, waar de twee leeuwinnen (Rockchick en Punkmeisje) blijkbaar enorm zin hadden in wat ongein met een gehelmde gitarist...doch toen de ballonnen bovenkwamen verdween deze jongen...
...terug naar de kerk om de het “ zaterdagavondlicht” te zien wegglijden bij de laatste set van de dag bij DUYSTER, ...een ferme Dankuwel voor Vzw De Zwerver om zoveel schoonheid en breekbare deugddoende stiltes op deze locatie aan ons te serveren.
WILL SAMSON, blijkbaar in het echte leven niet enkel geruggesteund door de viool van Beatrijs De Klerck nam de langste en tevens laatste set van de DUYSTERdag in de kerk voor zijn rekening waarbij zijn goddelijke stem ons naar hogere regionen begeleidde, daar waar een groep als Sigur Rós ons in hun begindagen ons ook wel eens heen bracht. Het duurde even vooraleer we doorhadden dat wij Beatrijs al eens eerder aan het werk zagen (vorige maand nog met DADAWAVES op Melkrock!) maar hier was er wel voldoende luistertijd voor de wat langer uitgesponnen nummers waarbij we samen met de ondergaande zon steeds dieper weggleden in de avond. Hoog tijd voor een lekker hapje alvorens ons eens flink te laten wakker schudden door
FLYING HORSEMAN in de zaal, geen hapklare brok muziek in ieder geval, maar uitzonderlijk professioneel gebracht dat wel. Gitaarvirtuoos Bert DOCKX heeft een warme stem die dan ook nog eens het juiste tegengas kreeg van de zusjes Maieu (Loesje en Martha) terwijl Alfredo Bravo zijn achternaam alle eer aandeed achter de drum konden wij enkel vaststellen dat we hier in dit kleine land wel fier mogen zijn op zoveel goeie bands die voor niets moeten onderdoen t.o.v de vele buitenlandse acts waar sommigen naar opkijken. BRAVO! (en bedankt om onze zintuigen terug op scherp te zetten na het kerkbezoek)
Van de zaal naar de café is een kleine stap, alwaar we in THE PRETTIEST EYES konden kijken van een pittig trio uit LA. Alhoewel, in de ogen kijken was vanop de achterste rijen niet echt mogelijk in het weeral volgelopen café. Het duurde dan ook een tijdje voor we doorhadden dat het in feite de drummer was die met een hoge stem zong, i.p.v.een vrouw met mooie ogen. Doch weer een goeie set met een pompende bas en flink wat afwijkende gitaargeluiden in de café!
Op naar MDC III in de Kapel waar 2 drummers (Lennert Jacobs en Simon Segers) voor de nodige stomende percussie zorgden waarop Mattias De Craene (u weet wel,”de man van vlees en fluit”, dixit Dijf Sanders op Melkrock) naar hartelust kon freewheelen met alles waarop je kan blazen (gaande van sax, fluit, tot zelfs plastiek buizen...). Naast mij sloot punkmeisje even de ogen en verdween op een wolk van jazzy geluiden terwijl ik vooral door het tribale sfeertje aangetrokken werd. Beide drummers zijn ook nog in een paar andere bands aan het werk, maar vormen hier een creatieve eenheid om MR. MDC perfect de kans te geven te experimenteren...schoon.
Rockchick kreeg plots wel heel veel zin om haar favoriete “rosten” van dichtbij te gaan besnuffelen waardoor we dus richting zaal trokken voor een paar idioten uit de Kempen,
De set van EQUAL IDIOTS bleek nog veel gladder dan ik vooraf had kunnen vermoeden, de effectjes op de micro, de voorspelbare bindteksten tussendoor...als ik dat even naast een andere winnaar van de nieuwe lichting leg (SONS) die we op vrijdag mochten aanschouwen, dan is mijn keuze snel klaar. Schoone rost of nie...de zaal in Leffinge had blijkbaar geen problemen met “dit product” en ging vlot uit de bol, tja....moet kunnen natuurlijk.
Op naar de Kapel voor de vooropgestelde afsluiter van de dag BOROKOV BOROKOV, eveneens uit de Kempen maar ditmaal bewust grappig bedoeld en hoe! Al door de “2x2 lijnrecht tegenover elkaar” opstelling kon men vermoeden dat dit iets geheel anders zou worden dan ooit eerder gezien. Het lijkt op vier dansende heren die in de keuken “iets” (dagelijkse danskost?) gaan bereiden...het duurt even voor je doorhebt wat er aan de hand is, wie wat doet, en vooral waar het heengaat. Maar dansen en bewegen doe je vanzelf. De wisselwerking tussen de heren is puur intuïtief en de dansmoves zijn vaak heerlijk hilarisch, even vroeg ik mij wel af of dit niet allemaal op voorhand is opgenomen zodat de heren lekker loos kunnen gaan, maar zelfs als dat zo zou zijn...
Leffinge lustte er pap van, net als van de fles wodka die vlotjes door het publiek over en weer ging...tot ze veel te vroeg leeg terug op het podium kwam. Leeg waren de benen ook op het einde van een overvolle zaterdag...hoog tijd voor een ritje op de duurzame nachtbus richting stad Oostende! Op naar morgen voor de laatste (zomer?)dag.
Mvg. Puur P., Punkmeisje en Rockchick.