‘Highlight Reels in a Real Life’
Ditmaal een iets andere aanpak: dit stuk is evenzeer een introductie als een album bespreking. Hannah Wicklund, 21 lentes jong, geboren en getogen op Hilton Head Island (South Carolina) en momenteel residerend in Nashville, TN. Hannah groeide op in een familie van artiesten: pa Matthew Wicklund is muzikant, ma Nancy Mitchell kunstenares (van haar hand ook het ontwerp van deze hoes), broer Luke Mitchell eveneens muzikant (eigen band The High Divers). Op 3-jarige leeftijd kreeg ze voor het eerst een gitaar in de handjes gestopt en 5 jaar later richtte ze The Steppin Stones op. Live optreden is haar leven en ze heeft ondertussen al serieus haar sporen verdiend. Wie haar spreekt ziet een lieve, innemende, best guitige jongedame. Eénmaal on stage transformeert ze in een geroutineerde performer, een echte ‘rock goddess’ die duidelijk de touwtjes in handen heeft en haar publiek perfect weet te bespelen. De gitaar Hannah haar gitaarspel is adembenemend en kleurrijk, met afwisselend lange melodieuze noten die ruimte laten, scherpe ritmes, snelle ‘runs’ en compromisloze riffs. Live zweert ze bij haar Custom Tom Anderson en Orange half-stack, alsook een uitgebreid ‘pedal board’ met haar favoriete T-Rex Tube Reverb en de Keeley modified Blues Driver. Waar de nummers op het album zelden over de 4’ gaan, krijgen we live meer uitgesponnen versies en jams. Haar set bevat op heden ook steevast een jam als opener én eentje halfweg (beide getiteld Jam in ‘Em en geen enkele set identiek). Helemaal genieten wordt het wanneer ze haar versie van Ohio (CSNY) brengt….om vingers en duimen van af te likken. Inspiratie haalt ze bij Joe Walsh, Lindsey Buckingham, Jeff Beck en….Tom Petty off course.
De stem In functie van de nummers gaat deze van diep en warm, zelfs wat zwoel, naar een meer rauw schurend geluid. Gewoonlijk weet ze perfect hoe ze de emotie van een nummer/verhaal moet overbrengen en heeft ze – ook live – die strot perfect onder controle.
De songs/songwriting Dit is een facet waar Hannah nog het meest kan groeien, en je hoort op elk album de sprongen die ze vooruit maakt. Haar vorige twee albums en een EP bevatten nog enkele ruwe diamanten die ze wat mij betreft absoluut terug moet oppikken, herwerken met een meer ervaren songwriter (een taak voor o.a. Sadler Vaden en andere talentrijke songwriters?), of een frisse kijk, en dan opnieuw uitbrengen net zoals ze met prachtnummers als Mama Said en Looking Glass heeft gedaan. Teksten put ze uit haar leven. Het gaat vooral om persoonlijke ervaringen…en dus is de liefde, hoe omgaan met gevoelens/relaties, een veel voorkomend thema. Maar deze jongedame heeft zeker ook een mening over de wereld waarin ze leeft, en durft die te uiten...wie weet ook op haar volgende album?
The Steppin Stones Oorspronkelijk werd ze bijgestaan door twee klas-/leeftijdsgenoten, later door meer ervaren tourmuzikanten tot zelfs de band van haar broer. Gezien zij duidelijk alle touwtjes in handen heeft, opperde ik om dat ‘aanhangsel’ gewoon te laten vallen. Vergelijkingen met enkele groten dezer Aarde werden kordaat gecounterd met gelijkwaardige voorbeelden, waaronder haar grote idool Tom Petty (&The Heartbreakers dus) zaliger. Het is duidelijk een gevoelig thema en nog te vroeg, hoewel ik van mening blijf dat dit op diverse vlakken een troef zou zijn.
Het album Laat me meteen duidelijk stellen: dit is géén Bluesrock, en kan ook niet in dit leuke, maar enge, vakje ingedeeld worden. Als er toch een ‘genre’ op gekleefd moet worden, noem het dan gewoon ‘classic rock’. Inderdaad, véél omvattend en dus moeilijk in een hokje te persen, maar dat is Hannah Wicklund net ook. Natuurlijk zijn er blues invloeden, die zijn er echter ook bij Led Zeppelin, Neil Young, Tom Petty, Jimmy Hendrix, Fleetwood Mac, zelfs AC/DC en Black Sabbath! En toch hoor je niemand hen Bluesrock bands/muzikanten noemen. Dus….!
Opener Bomb begint met een ‘power chord’ en borduurt hier stevig op verder. Net als de meeste nummers op dit album is het compact en to-the-point, een verdienste van producer Vaden die alle ‘ballast’ overboord heeft gegooid en het album een modern geluid weet mee te geven. Hannah’s stem schuurt ruw en luid door het nummer. Ghost maakt meteen een bocht van 180°, donker en groovy, met een dieper, zwoeler stemgeluid waar ik enorm van hou, en toch dat getormenteerde kantje om het allemaal boeiend te houden. Voor het eerst ook enkele voorzichtige piano klanken. Looking Glass uit 2014 is het eerste oudere nummer dat Vaden onder handen nam, van tierlantijntjes heeft ontdaan en het 2018 heeft gemaakt…pure hoogstaande ‘classic rock’. Net als Mama Said uit 2015: de funky basis is behouden, de song is compacter gemaakt met een kortere, maar daarom niet mindere, solo. No worries echter, live krijgen we de ‘extended’ versie, incl. een talk box solo die kippenvel bezorgt. Vocaal is Hannah hier op haar sublieme best. Tijdens On The Road wordt er lustig gerockt, maar net als bij de potige ballad Meet You Again heb ik moeite met de manier van zingen hier: voor mij gaat het wat alle kanten op. Crushin’ rockt lekker en Too Close To You schakelt vrolijk en upbeat een versnelling hoger. Wat ballads betreft schittert Hannah zowel vocaal als op de 6-string tijdens Strawberry Moon. Afsluiten doet ze dan weer erg verrassend met het intieme en bloedmooie Shadow Boxes, een co-write met Lincoln Parish (voormalig gitarist bij Cage The Elephant): haar meest ‘poppy’ song tot op heden, ‘fingerpicking’ techniek op de gitaar en een stem die je naar de keel grijpt…dit nummer over de plaats van sociale media in ons leven had airplay moeten krijgen en past zo in één of andere tv-serie.
Ondanks alle lof toch maar een score van 75%? Inderdaad, ik blijf erg kritisch omdat ik weet wat dit jong talent nog in haar mars heeft, omdat ik haar meermaals live aan het werk heb gezien, en verwacht dat het niveau – vooral wat ‘songwriting’ betreft – nog een stuk omhoog kan. The sky is hier écht the limit!
Toppers: Bomb, Ghost, Mama Said, Shadow Boxes
Score: 75/100
Info Releasedatum: 26 januari 2018 Label: Strawberry Moon Records Producer: Sadler Vaden Luister naar: Bomb Through The Breeze Uitgaven: LP, CD, Digital website Tracklist: Bomb Through the Breeze Ghost Looking Glass Mama Said On the Road Crushin’ Strawberry Moon Too Close to You Meet You Again Shadow Boxes and Porcelain Faces
Photos: John Van de Mergel