11 juni 2018, Ancienne Belgique (Brussel)
Mijn laatste concert van de eerste jaarhelft zal gegarandeerd nog even bijblijven, met dank aan het optreden zelf, de AB én niet in het minst onze Belgische ‘spoorwegen’. Afsluiten in stijl noemen ze dat.
“Neem eens de trein.” zeggen ze dan, en vanzelfsprekend doe ik dat telkens ik een concert in Brussel wil meepikken. Zo ook afgelopen maandag. Op tijd stoppen met werken, de trein van 17u42 in Oostende nemen, met voorziene aankomst op locatie omstreeks 19u15. Een beetje vertraging gooit dan geen roet in het eten. Twee uur stilstaan ter hoogte van Beernem omwille van een technisch defect deed dat ei zo na wel. Even twijfel of ik in Gent niet rechtsomkeer zou maken. Opgeven staat echter niet in mijn woordenboek.
Het voorprogramma (Motorowl, sorry kerels) zat er niet meer in, en toen ik uiteindelijk om 21u20 de zaal binnenstormde, zetten ATW net hun 5° nummer in. Ik kon even uitblazen tijdens de schitterende blues van The Marriage Of Coyote Woman, incluis een korte Hammond en gitaar solo. Even maar, want Fish knalde lekker uptempo de zaal in als tweede van drie nieuwe nummers die deze avond aan de uitverkochte AB (Box, t.t.z. 900 fans) voorgesteld werden. Opnieuw een centrale rol voor Jonathan Draper (Rhodes, Hammond,…) en spacy gitaarwerk van Ben Mcleod, gedragen door een retestrakke ritmesectie.
We voelen even een Pink Floyd vibe tijdens Am I Going Up?, waarna de sfeer voor een tweede maal helemaal donkere, sompige blues wordt om dan om te slaan in vettige, verschroeiende rock&roll. Aan variatie geen gebrek bij deze jongens, zij het zonder van de hak op de tak te springen. Na een dik uur sluit de reguliere set af met Swallowed By The Sea: een dreigende sfeer gecreëerd door keys en bass, een podium dat baadt in bloedrood licht en de bezwerende vertelstem van Charles Michael Parks Jr. stuwen het nummer langzaam richting een ultra-zware doom metal climax. Het is even naar adem happen.
Ook vanavond geen lange pauze, maar zo goed als meteen verder met Mountain, dat terug psychedelisch inzet, rustig en sfeervol voortkabbelt en dan een potige stoner rock finale met dito gitaarsolo krijgt. Charles William, een eerbetoon aan de grootvader van Park Jr. drijft op een zware bass loop. Geen betere afsluiter dan de 12’ versie van Blood And Sand: trage opbouw, met opnieuw die vertelstem op de voorgrond, een agressiever middenstuk gevolgd door een sublieme jam op een repetitief drumpatroon van Robby Staebler. Draper en Mcleod weven er hun klankpatronen doorheen om dan nog éénmaal ‘heavy’ uit te pakken.
De 20’ die ik moest missen werden ruimschoots goed gemaakt door de resterende 70’, door een stel muzikanten die weten hoe ze een publiek moeten pakken, met hun muziek en set opbouw. Mijn dank ook aan de AB voor een passende lichtshow en nagenoeg perfecte sound.
Setlist 3-5-7 Alabaster Harvest Feast (new song) Dirt Preachers The Marriage Of Coyote Woman Fish (new song) Am I Going Up Diamond (new song) When God Comes Back Swallowed By The Sea (bisnummers) Mountain Charles William Blood And Sand / Milk And Endless Waters