Zondagmiddag 25 Maart, 15u, concertzaal VOORUIT, Gent
Na een veel te kort nachtje met een uurtje minder (en voor Trees nog een paar minder wegens mijn gesnurk blijkbaar) werden we weer op succulente wijze uitgenodigd voor een voedzaam ontbijt in een zonnige woonkamer van het tijdens de oorlog flink platgebombardeerde Mortsel...
Het leven on the road loopt ondertussen op zijn laatste benen, maar wat hebben we toch al van elk moment genoten!
De temperatuur stijgt op weg naar Gent en dat zal bij de muzikanten niet anders geweest zijn wellicht, wetende dat ze straks in een beschermd monument mogen gaan optreden waar vele groten hun zijn voorgegaan! Ruim op tijd komen we aan in het aangename café waar een gezellige drukte heerst en waar we afgesproken hebben met de onafhankelijke gaste van vandaag, voor de gelegenheid subtiel “het rokende meisje”genoemd...Het is goed om iemand mee te hebben die nog geen enkele van de bands heeft gezien, ( laat staan één woord gelezen over de Rockrally😂) zodat er tenminste één frisse kijk op het zaakje overeind blijft!
Veel te vroeg komen we beneden toe aan de achterkant van de concertzaal waar het water uit de Leie en de Schelde elkaar treffen. Enkele bekende muzikale smoelen laten ook de uitzending van Gent-Wevelgem aan hun voorbij gaan en kiezen voor een namiddag rock&roll in dit historisch hol. Maar wat is het toch kalm aan de deur, waar is de tijd dat je diende aan te schuiven om binnen te geraken? Is de moeder der wedstrijden moegestreden vraag ik mij lichtjes bezorgd af?
De leegheid van de zaal laat toe om even een rondje te doen langs de vernieuwingen ( lockers! YES!...nieuwe, tussen de funderingen uitgegraven toiletten!) Even later blijkt dat ik een buro kan huren voor 2,5€ per dag hartje Gent door een dagpas aan te schaffen bij het vriendelijke sanitair management ...Er staan een flink pak mooie (en lelijke?) namen op het programma vandaag (11 zelfs!) en als we even later Brent Vanneste (uitstekend verkleed als Mario Bros volgens het rokende meisje😂) tegen het lijf lopen weten we dat MONSKOPOLI net als in de cactusclub te Brugge zal mogen openen... Dat doet zusje Janne helder, fris en monter doch tijdens het openingsnummer (“Nature”?) valt het “nergens heen kabbelen” van de veel te lange song toch weer flink op...
Als de band even later op aangename wijze “Somethings is in the way” van Nirvana begint te coveren slaat de sfeermeter weer richting positief, waarna het derde nummer ( “Chains”?) toch nog wel even één van de vele strakkere pittige mogelijkheden in de verf zet, misschien wel richting AB?
EMY stond als enige echte overgebleven solo singer-songwriter op het grote podium van de Vooruit en straalde een soort naturel uit waarmee ze de ganse zaal stil kreeg...je kon een speld horen vallen op de versleten concertvloer en dat zegt zeker iets over haar, maar ook over het aanwezige respect van het publiek,( Dankuwel!) ...want het is al zo vaak anders geweest tijdens de preselecties ! ...”Don’t be blind for crucial things in life” zong EMY, en beleefdheid is daar zeker één van? Wanneer de 18-jarige EMY KABORE “Another cup of coffee for the road” van Bob Dylan ten berde brengt als cover begint het flink rebbelerende rokende meisje naast mij het allemaal wat veel te braaf te vinden en dat is natuurlijk haar recht, maar wie weet of het EMY zal lukken een plaatsje tussen de laatste 10 te veroveren?...alleen de jury wellicht?...
Tijd voor wat fierheid en chauvinisme...want de door ons al tijdens de preselecties in Leffinge terecht flink bejubelde JOZEFIEN DELOOF trok de derde plaats bij de loting! Ze leek wat vrolijker dan voorheen en af en toe straalde er zelfs een gelukzalige glimlach op haar verfijnde snoetje, wat resulteerde in een verwonderde blik en de de zalige tussenzin:.” ..Allez jong, de vooruit zeg...?”
Tja, respect voor monumenten, het zit in de West-Vlaming ingebakken? “Onze” frêle JOZEFIEN startte met de verplichte cover waarna ze vlotjes en onbevreesd alle tegenstand tegen het canvas mepte met achtereenvolgens “Like that woman” waarin haar woede weer heerlijk oprecht klonk, en het steeds mooier wordende “Please” waarbij de haar omringende band weer perfect wist wanneer het zich mag laten horen en wanneer niet...Misschien moeten we binnenkort maar even onze onafhankelijkheid opzeggen en al eens beginnen nadenken om een bus in te leggen tussen de zwerver en den AB op zondag 22 April? Het is in ieder geval moeilijk om onbewogen te blijven bij het wedstrijdgevoel...
Het eveneens West-Vlaamse jonge gezelschap BUDGET TRASH had blijkbaar een flinke maand gezocht om iets origineels te doen met de cover wat resulteerde in een achteraf toch lichtjes verbaasd publiek ( hebben die nu maar twee nummers gespeeld?) maar wat ook opviel naast de lekker strakke set was het ontbreken van wat de jury in de cactusclub benoemde als “de juist passende valse zang”...er is in Brugge blijkbaar flink geoefend met de stemvervormer?
Naast mij sprak het rokende meisje zalig nietsvermoedend de nu al legendarische woorden: ...
“ tis nie omdaje kop rood stoat daje kolére wok oversloat ip de zoale... “ Vrij vertaald: de zanger stond buiten zijn comfortzone te zingen? Tja,...Wie ben ik om een streekgenote van de band tegen te spreken?
LIPSERVICE ( en nee ik neem “het” alternatieve woord niet meer in de mond) was flink opgehemeld door de jury na hun doortocht in Maldegem terwijl ik er daar eigenlijk warm noch koud van werd, maar smaken kunnen verschillen natuurlijk? Terwijl ik deze band weer eens een kans gaf verdween de aandacht algauw richting bassiste ( Hannah Cornelus, zus van zanger Kasper) die frontaal wel een beetje lijkt op Isolde Lasoen, maar ondanks haar stijlvolle kleedje zijdelings steeds meer op Sarah van Deursen begon te lijken...Toen de cover “ I am always crying...” ook nog eens als het beste nummer werd bevonden was het meteen pijnlijk duidelijk dat dit wellicht wel nooit mijn “cup of tea ” zal kunnen worden...wat uiteraard niets afdoet aan het muzikaal talent van de familie Cornelus!
Er ging af en toe een raar sfeertje in de niet eens zo volgelopen concertzaal ( waardoor het lekker aangenaam rondlopen was tussen bekende koppen uit het RR verleden) en dat was ook heel erg tastbaar tijdens de openingscover van HULDER ( nog steeds geen idee trouwens wat de naam betekent, dus voorlopig blijven we geloven in de west-Vlaamse betekenis van “jullie”...)
Zij brachten een lekker dansbaar nummer van Echo & The Bunnymen waarmee ze de set een bepaald nieuwe richting uitstuurden in vergelijking met hun optreden in Nazareth...daar begonnen de nummers ook licht dansbaar maar zat er op het einde wel altijd een hoekje af richting woede?
Hier leek wel alsof de band drie covers na elkaar speelde...even dacht ik dat dit misschien een originele flink opgestoken middelvinger richting het huisreglement van de jury was, doch bij navraag achteraf in de wandelgangen bij frontman en zanger Nick Benoy werd dat vermoeden rechtgezet...De band had gekozen uit het nieuwere werk na de kritiek van de jury op het derde nummer in de preselecties ( “the disappearance of Sally Hayes”)...toch benieuwd of zoveel volgzaamheid de jury zal kunnen bekoren?...ik miste in ieder geval iets maar ja het is ondertussen stilaan duidelijk dat het allemaal wat meer mag zijn voor deze jongen?
We waren nog maar net bekomen van de vorige aanpak, of daar kwam er precies weer een band die de verplichte cover even in vraag wou stellen...WATCHOUTFORTHEGIANTS begon met (iets te?) veel pose aan een frullig niemendalletje waar alvast niet teveel werk was ingestoken... (en vrolijk klappen maar met de handjes)...terwijl de cover eigenlijk voor elke band de kans is om zich te tonen (tenminste als je het juiste nummer kiest en daar dan iets mee doet wat een meerwaarde geeft aan het unieke van de eigen nummers ?) werd er hier toch wel even een loopje genomen met de vaste opdracht...Deze aanpak had ook nog een flink aandeel in het verloop van de rest van de set...Het kan twee kanten uit natuurlijk, ofwel zak je hier finaal mee door het ijs bij de jury, ofwel zien ze er de lol van in....maar eerlijkheidshalve moet ik hier aan toevoegen dat ondanks het hoge gehalte humo(r) in het woord er weinig te lachun valt binnen de statige kring van vaste juryleden...benieuwd naar het resultaat dinsdagavond!
Wie er wel al gans het weekend met de glimlach rondliep was het vijfde jurylid Kurt Overbergh ( van den AB) ..wat een man! Daar wil ik wel mee naar de muzikale oorlog mocht die er komen, duidelijk een heel ruimdenkend mens die in hart en nieren van muziek houdt en niet te beroerd is om dat ook uit te leven of uit te stralen. Heel grappig (en oprecht) was het moment dat hij een iets te luidruchtige bezoeker naast zich aanmaande om wat stiller te zijn uit respect voor de startende band...Een TOPkerel in de loopgraven van de Rockrally wat mij betreft!
Bij WALTHER had frontman Hannes Cuyvers dan weer geen moeite gedaan om te verbergen dat hij ook bij HULDER speelde...in krak dezelfde outfit op het podium komen getuigt nu ook weer niet van veel creatief en professioneel inzicht me dunkt? Gelukkig straalde toetsenmeisje Lani Pellegrini ( wat een mooie naam!) voldoende klasse uit om dat allemaal visueel op te vangen.
Ook zij begonnen met de cover, iets van JACK WHITE (“I would love to”?) en bouwden daarna zorgvuldig hun minimalistische setje op maar voorlopig wijst niets erop dat we dit ook in Brussel nog zullen mogen ontmoeten op het podium van de AB ?
Wie ik wel zou willen terug zien daar (en dat is echt niet omdat ze ook uit West-Vlaanderen komen) is THE WALTZ...mo gow vent!...wat een muur van perfect op elkaar ingespeelde gitaren, wat een lekker blendende stemmen (Kevin en Jente)...heerlijke geluiden komen uit de gitaar van Jente en tjein tjein...zo ziet oprechte woede er dus uit Arno Vanhoutte? (Budget Trash)
Save the last WAL(t)Z for me...Sloop die laatste muur naar den AB!
Het was ondertussen al lang duidelijk dat ons vermoeden “dat de lat op zondag veel hoger lag dan de zaterdag in TRIX” alleen maar meer en meer bevestigd werd...misschien ook wel door de Nv Bentijn, want daar was LAGÜNA! ...Jammer genoeg zag ik af en toe toch nog wel even een denkbeeldig wit donzig toefje op de kont van Mario Bentijn ( de bunny van dienst bij DIANE GRACE in TRIX) maar zijn gitaarspel en zeker ook dat van Xavier De Clerck (iets meer op de achtergrond) maakten veel goed, om nog te zwijgen van de sensuele zus van Mario, Naomi Bentijn die toch wel zonder concurrentie mag gaan lopen met de trofee lekkerste bassiste van de halve finales...het enige wat mij stoorde, maar dat was ook al in Adegem, was de beetje steriele
“ Editors” aanpak van zanger Niels Elsermans die steeds veilig en zelfs een beetje monotoon binnen de lijntjes van zijn beperkte mogelijkheden blijft kleuren? Maar wellicht zal dit geen euvel zijn voor de jury? Of het zou moeten zijn dat zij ook vonden dat er wat meer pit en kleur in de cover van Patti Smith (“ Because the night”...belongs to lovers...) mocht zitten?
Rest mij nog te vermelden dat de spanningsboog door mezelf helemaal losgelaten werd bij het optreden van BERG die in Nazareth als eerste en nu als ondankbare laatste de revue mocht passeren... Voor alle duidelijkheid zangeres Sielke De Mulder kan bogen op een bijzonder mooie stem maar ik kan na zo’n volle namiddag echt niet meer wild worden van wat gefriemel op de toetsen waardoor deze act stilletjes verdween naar de achtergrond terwijl een goed gesprek met enkele lokale muzikanten( echte kenners) over het doodbloeden van het ondertussen bijna eeuwenoude concept RR terecht de volle aandacht opeiste...maar later meer daarover!
Dit zijn alvast onze 8 favoriete namen voor de finale, in volgorde van diepe wens tot wellicht verwacht...
JOZEFIEN DELOOF, THE WALTZ, DANNY BLUE and THE OLD SOCKS, THE CALICOS,
MARLIJN, LAGÜNA, EMY, WINTERFORT...voor de overige twee mag de jury van ons nog kiezen uit:
UGLY WEIRDO, MONSKOPOLI, HULDER , WALMOK,DIANE GRACE , ANNELEEN DEBAVEYE,
BUDGET TRASH, WALTHER, WATCHOUTFORTHEGIANTS ,LIPSERVICE, BERG,...tja iemand zal het gelag moeten betalen natuurlijk? Het is nog even afwachten naar dinsdagavond waarna de laatste 10 kunnen beginnen werken aan de pijnlijke werkpunten richting eeuwige roem...
Tot binnenkort,
Puur P.