Zaterdag 20 Januari, 19u30 Zaal de Zwerver, Leffinge
De tweede preselectie in zaal de Zwerver begon met een aangename verrassing genaamd ATTENTION ATTENTION, een naam die letterlijk om uw aandacht schreeuwt! Terwijl frontman Nick Herweyers er met warme stem zalig de avond op gang trok, viel ons na enkele tonen vooral de treffende gelijkenis met “den Admiral freebee” op. Terwijl de band zich acrobatisch van zijn beste kant liet zien en de verschillende facetten van hen subtiel balensemble de zaal instuurden viel er nog een lichte link (tijdens “rooftop blues”) naar Beirut te bespeuren, en dat is voorwaar geen schande of “bad company” maar een degelijke opener!
COMET STREET stond in september op Leffinge Leuren in de kapel nog flink te worstelen met hun Miava verleden, maar deed dat hier in de zaal alvast stukken beter. Even leek het erop alsof er deze avond niemand voor elkaar wou onderdoen? Persoonlijk ben ik nog steeds niet zo gek van de theatraliteit of de overdreven pose van deze band. Je bent voor of tegen het stemgeluid van zanger Brecht Vanvyaene, doch blijkbaar had het ruimdenkende en ondertussen goed opgewarmde West-Vlaaamse publiek er wel veel zin in?
Op het podium stond ondertussen een frêle jonge dame luisterend naar de naam JOSEFIEN DELOOF (met een bijna volwaardig Selah Sue kapsel) te soundchecken, deze keer niet helemaal alleen, maar goed omringd door een volledig in het zwart geklede band.
Zij kwam, zag, en won met haar breekbare (Iers) oprecht klinkende kwaadheid en de perfect gekozen krachtige stiltes, het talrijk opgekomen publiek voor zich. Ik hoorde ook een vleugje creatieve Björk, (knock-out), een stukje rap(right!) en meerdere subtiele uithalen naar onze ziel. Toen werd het even geweldig stil in de zwerverszaal ... WTF? ... DIT is waarom we het Vlaamse land doortrekken. Dit, beste muziekliefhebbers noemt men diep geraakt worden. Muziek maken is het moment grijpen en dat deed Josefien (19) als een volleerde prof in het nummer “please”, waarbij al het overgebleven haar op ons lijf recht kwam terwijl de band bijna ongemerkt het nummer binnensloop waarbij het tedere solomoment naar een volwaardige groepssong werd omgetoverd. Een beetje zoals een lang en intens voorspel kan leiden naar een gezamenlijk gedeeld orgasme? TANTRA! ...☺️Dank u Josefien en tot binnenkort in de Vooruit?
Het was nog maar 24u geleden dat praatbarak en presentatrice Sofie Engelen verloren gelopen was backstage in Opwijk en jawel hoor ook hier ploegde zij vrolijk door de wandelgangen alsof ze door de kleigrond trok met een paar knellende caoutchouc botten aan de voetjes, ondertussen snel,snel de bio’s lezende van de volgende bands. Zo werden uiteindelijk de voorziene (voorspelbare?) woorden voor JAY and the Coffee gebruikt voor de aankondiging van HYPER (voorheen CREATIF MINDZ). Iskander Moens (hoe mooi kan een voornaam klinken?) trok het zaakje perfect recht na een knaller van een binnenkomer (It’s Fake), waarna het ADHD gehalte met veel bravoure 3 nummers lang werd hooggehouden. De branieschopper met het gekke kapsel (Iskander) bewijst hiermee dat basspelers niet altijd de (bruin)grijze muis in de band hoeven te zijn, maar dat kan uiteraard enkel omdat hij naast strak in het juist gekozen pak ook perfect omringd is door de “blauwe degelijkheid” van leadgitarist Achilles De Raedt en de tomeloze welgemikte slagen van Sybe Versluys op drums met bijhorende koebel. Zo jong en gedreven krijg je ze niet elke week over de vloer, en al zeker niet zonder schroom na een klepper als Josefien?
Ondertussen deed Engel(en) Sofie, weliswaar tevergeefs, verwoede pogingen om JAY AND THE COFFEE nog enigszins origineel voor te stellen, waardoor deze jongen stevig begon te verlangen naar de tijd dat Ilse Liebens, of zelfs Roos Van Acker de deelnemers het vuur aan de schenen legden met pertinente vragen i.p.v dit pleasende gedrag waar niemand wat aan heeft?
Naast mij stond de “vers van de kapper komende” mama van Tibor Pokuta, frontjongen van de band en het zou mij niet verwonderen dat ook zij haar zoon dagelijks liefdevolle schouderklopjes geeft waardoor hij denkt goed bezig te zijn door ons te overladen met zijn zoektocht naar roem in de voetsporen van zowel Bazart als Oscar en zijne wolf...dat dit zou eindigen met het inluiden van hen eigen begrafenissong kon wellicht niemand in de familiale kring op voorhand vermoeden?
Vooraf had een welingelichte bron dicht bij de band ISADORE mij gewaarschuwd dat dit wel eens "the next big thing” zou kunnen worden en daardoor heb ik even een poging gedaan om mee te gaan in het verhaal van de 2 meisjes, die elkaar musicerend leren kennen op de studieweg tussen Oostende en Brussel, waarna er ook nog 2 jongens opduiken om lekker kabbelend een nieuwe toekomst tegemoet te spelen. Ondanks de best wel heldere stem van Joanne Van Bastelaere vrees ik dat deze jongeren nog wel wat werk voor de boeg hebben als ze de aandacht willen vasthouden op langere termijn. Met één goeie (derde) song, waarin de OEHOEHOE van Freya Dasseville zo verveeld klonk (dat iemand mij vroeg of dat wel de bedoeling zou geweest zijn?) zal dat wellicht niet lukken en zeker niet als je geheel toevallig terecht komt in een orkaan van kwaliteit dicht bij de kust?
De kwaliteit stroomde alvast wel van UNCLE WELLINGTON, frontvrouw Frie Mechele (Quelle Femme!) staat er volledig en neemt je dansbaar mee op een dromerig “folktronic” pad naar de duistere kanten van de menselijke ziel... Drummer Renaud Debruyne levert even goeie voorzetten af als zijn naamgenoot bij Manchester City, terwijl ranke Esther Coorevits ze vlotjes binnenkopt!
Ondertussen kregen we de eerste hippe hopper van deze editie, JAMES FRANCIS KING Aka JFK. Rechtstreeks uit het naburige dorp Slijpe (lees Sliepe) dan nog wel en dat rapt dan nog in het Engels, terwijl er zoveel mooie puur West-Vlaamse uit de kluiten getrokken woorden te rapen vallen? Jeroen Bossee zorgde daarmee wel voor een aangenaam rustpunt en verzamelde ondertussen blijkbaar prijzen zoals een geoefend kleiduifschieter met een scherp vizier.
De band MAUGER kenden we vaagweg van enkele nummers op Leffingeleuren waar ze in Buskerstreet het ganse dorp nog lieten kennismaken met hun heerlijk getokkel. Gisterenavond op het grote podium hoorde ik zelfs een vleugje Neil Young (lees : Niel Joenk 😉) in de stem van de “allesbehalve ter plaatse trappelende” frontman Mauger Mortier tijdens het nummer “Streets Run Dry”. In Maart brengen deze 4 frisse zessendertigers hen eerste album uit en met of zonder halve finale blijft het daar alvast naar uitkijken!
Vanuit mijn ooghoeken zie ik ondertussen frontstage Trees vrolijk lekkere plaatjes schieten met aan haar zijde de “grote” Alex Vanhee... een mooi afsluitend beeld dat op mijn netvlies kleeft van ons eerste geslaagde weekend samen op de baan !
Terwijl weer pijnlijk duidelijk begon te worden dat 8 groepen eigenlijk genoeg zou zijn om voor iedereen de spanningsboog wat te bewaren, kregen we als bij toeval nog als laatste LOST BARON ... “from the dungeons of Koolskamp”. Terwijl zij het beste van zichzelf gaven viel het eerste slachtoffer van de avond pardoes achterwaarts door de gordijnen... Als even later ook nog de lokale dorpsgek in zijn bloot bovenlijf het podium opkruipt om er even later afgekieperd te worden blijkt dat toch niet alle muziek de zeden verzacht?...
Dit was zonder tegenspraak een geweldige editie en toen we even later dan verwacht naar huis trokken konden we langs de achterkant van de concertzaal ook nog even binnenwippen bij de immer vrolijke bende van de PA, waar er naast wilde backstage verhalen ook heel wat muziekgeschiedenis te rapen viel...Mijn respect voor muziekclub de zwerver is weer wat gegroeid!
Tot volgende week voor NAZARETH en EDEGEM!
Mvg. Puur P.